هوش مصنوعی: این شعر به احوالات انسانی در زمان فراق و جدایی اشاره دارد. شاعر به تیره بودن شب فراق و رسیدن صبح امید اشاره می‌کند. او از درد و رنج دلش می‌گوید که به خاطر ناله‌ها و غم‌هایش دچار زخم شده است. در پایان، از زمزمه‌ی مرغ سحر به‌عنوان نشانه‌ای از شروع یک زمان جدید و امید به بهبودی یاد می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احوالات انسانی در زمان فراق و جدایی اشاره دارد. شاعر به تیره بودن شب فراق و رسیدن صبح امید اشاره می‌کند. او از درد و رنج دلش می‌گوید که به خاطر ناله‌ها و غم‌هایش دچار زخم شده است. در پایان، از زمزمه‌ی مرغ سحر به‌عنوان نشانه‌ای از شروع یک زمان جدید و امید به بهبودی یاد می‌کند.
هوش مصنوعی: ای شب تار جدایی، وقت پایان این زمان فرارسیده است، ای صبح! از پرده‌ی شب بیرون بیا و خود را نشان بده، وقت آن رسیده که روز آغاز شود.
هوش مصنوعی: دل سنگی من به خاطر ناله‌های ما به شدت آسیب دیده و حالا ای آواز صبحگاهی پرنده، وقت آن رسیده است که بیدار شویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.