هوش مصنوعی: این شعر به احوالات انسانی در زمان فراق و جدایی اشاره دارد. شاعر به تیره بودن شب فراق و رسیدن صبح امید اشاره می‌کند. او از درد و رنج دلش می‌گوید که به خاطر ناله‌ها و غم‌هایش دچار زخم شده است. در پایان، از زمزمه‌ی مرغ سحر به‌عنوان نشانه‌ای از شروع یک زمان جدید و امید به بهبودی یاد می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احوالات انسانی در زمان فراق و جدایی اشاره دارد. شاعر به تیره بودن شب فراق و رسیدن صبح امید اشاره می‌کند. او از درد و رنج دلش می‌گوید که به خاطر ناله‌ها و غم‌هایش دچار زخم شده است. در پایان، از زمزمه‌ی مرغ سحر به‌عنوان نشانه‌ای از شروع یک زمان جدید و امید به بهبودی یاد می‌کند.
هوش مصنوعی: ای شب تار جدایی، وقت پایان این زمان فرارسیده است، ای صبح! از پرده‌ی شب بیرون بیا و خود را نشان بده، وقت آن رسیده که روز آغاز شود.
هوش مصنوعی: دل سنگی من به خاطر ناله‌های ما به شدت آسیب دیده و حالا ای آواز صبحگاهی پرنده، وقت آن رسیده است که بیدار شویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.