هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات اشاره می‌کند که ناله و زاری او نمی‌تواند دلش را شاد کند و از گریه‌اش غبار غم نمی‌زاید. او با تأکید بر اراده‌اش، می‌گوید که هیچ‌چیز نمی‌تواند خماری و حال روحی او را تغییر دهد، حتی دنیا و خوشبختی. او به میکده و لذتی که در آن می‌جوید اشاره می‌کند و می‌فهماند که این حالات عاطفی درونی او مهم‌تر از هر چیز دیگری هستند.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات اشاره می‌کند که ناله و زاری او نمی‌تواند دلش را شاد کند و از گریه‌اش غبار غم نمی‌زاید. او با تأکید بر اراده‌اش، می‌گوید که هیچ‌چیز نمی‌تواند خماری و حال روحی او را تغییر دهد، حتی دنیا و خوشبختی. او به میکده و لذتی که در آن می‌جوید اشاره می‌کند و می‌فهماند که این حالات عاطفی درونی او مهم‌تر از هر چیز دیگری هستند.
هوش مصنوعی: آرامش دل را نمی‌توان با ناله و زاری به دست آورد و اشک ریختن هم نمی‌تواند غم و غصه‌ای که در دلم است را از بین ببرد.
هوش مصنوعی: با اراده و تلاش من، دنیا چه کار می‌تواند بکند؟ این میکده و وجود شراب، نمی‌تواند غم و سنگینی دل مرا بشکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نه دست رسد بزلف یاری که مراست
نه کم شود از سرم خماری که مراست
هر چند که بدین واقعه درمینگرم
درد دلعالمیست کاری که مراست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.