هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات شدیدی را در برابر عشق و جنون ابراز می‌کند. او با تشبیه خود به شمع، داغ عشق را حس می‌کند و می‌گوید که مژگانش چون شعله‌ای آتش به جهان می‌زند. او به نقص‌های خود اشاره می‌کند و می‌گوید که تنها عیبش این است که عاشق کسی است که هنری عالی دارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر احساسات شدیدی را در برابر عشق و جنون ابراز می‌کند. او با تشبیه خود به شمع، داغ عشق را حس می‌کند و می‌گوید که مژگانش چون شعله‌ای آتش به جهان می‌زند. او به نقص‌های خود اشاره می‌کند و می‌گوید که تنها عیبش این است که عاشق کسی است که هنری عالی دارد.
هوش مصنوعی: چشم‌های من مانند شمعی داغ و سوزان هستند که جنون و اشتیاق را به جای می‌آورند و نازک‌دلی من در جهان آتش می‌افروزد.
هوش مصنوعی: هیچ اشکالی ندارد اگر در بازار مایوس هستم، زیرا تنها عیب من این است که هنرمندی دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر در سفرم تویی رفیق سفرم
ور در حضرم تویی انیس حضرم
القصه به هر کجا که باشد گذرم
جز تو نبود هیچ کسی در نظرم
پُر آب دو دیده و پُرآتش جگرم
پُر باد دو دستم و پُر از خاک سَرم
هر چند که بی بهانه دوری ز برم
من خویشتن از جمله همانجا شمرم
در بست وفای تو چنان چشم سرم
کز شرم تو در خیال تو در نگرم
ای فاخته دل چو من به رویت نگرم
زیبایی طاوس به بازی شمرم
با خنده کبک چون درایی ز درم
دل همچو کبوتری بپرد ز برم
خواهم که ز دور در جمالت نگرم
می نتوانم از آنکه بی پا و سرم
از عالم خود اگر تو ای مایۀ حسن
نظارۀ حسن خود کنی رشک برم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.