حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۵ پختیم به کار خویش سودا، من و دل شرمنده شدیم از تمنا من و دل در عشق تو مانده ایم بی یار و دیار تنها من و دل، خراب و رسوا من و دل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از احساسات عمیق خود در عشق سخن می‌گوید. او و دلش در کار عشق خود غرق شده‌اند و از خواسته‌هایشان شرمنده‌اند. همچنین، در نبود یار و مکان مناسب، تنها و بی‌پناه مانده‌اند و دلشان خراب و رسواست.
هوش مصنوعی: من و دل از خواسته‌هایمان شرمنده و پشیمان شده‌ایم، وقتی که به سراغ آرزوهایمان رفته‌ایم و در تلاش برای رسیدن به آنها غرق شده‌ایم.
هوش مصنوعی: در عشق تو ما تنها و بی‌یار مانده‌ایم، با دل‌مان که خراب و رسوا شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.