هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوع فرار جوانی و گذر زمان می‌پردازد. او اشاره می‌کند که عارف، با ترک دنیای فانی، به جاودانگی رسیده است. همچنین کسانی که ایمان دارند، در راه روشنی قدم می‌گذارند و با امید و تلاش در برابر تاریکی‌ها می‌ایستند. شاعر با حسرت به گذشته و سال‌های تاریخ می‌نگرد و می‌گوید که علم و دانش از میان رفته‌اند و دلش درد می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به موضوع فرار جوانی و گذر زمان می‌پردازد. او اشاره می‌کند که عارف، با ترک دنیای فانی، به جاودانگی رسیده است. همچنین کسانی که ایمان دارند، در راه روشنی قدم می‌گذارند و با امید و تلاش در برابر تاریکی‌ها می‌ایستند. شاعر با حسرت به گذشته و سال‌های تاریخ می‌نگرد و می‌گوید که علم و دانش از میان رفته‌اند و دلش درد می‌کند.
هوش مصنوعی: زمانی که عارف از دنیای فانی و زودگذر جدا می‌شود، انگار که عمر جاودانه‌اش به پایان رسیده و از جسم جهان خارج شده است.
هوش مصنوعی: هر کسی که رهبری دارد، نور ایمان را در دل تاریکی‌ها به ویژه در محیط‌های سخت و دشوار می‌تاباند و در تلاش است تا آن را روشن کند.
هوش مصنوعی: هر سال که می‌گذرد، قلم من یادداشتی از آن تاریخ می‌نویسد. در دل من حسرتی عمیق وجود دارد که می‌گوید: علم و دانش از میان رفته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.