هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و دلنشین در صبحگاه اشاره دارد. شاعر از دلی پر از احساسات و یادها سخن می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند بار سنگین این یادها و خاطرات را از دوش او بردارد.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق و دلنشین در صبحگاه اشاره دارد. شاعر از دلی پر از احساسات و یادها سخن می‌گوید و بیان می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند بار سنگین این یادها و خاطرات را از دوش او بردارد.
هوش مصنوعی: دل ما در سحرگاه با یاد تو در آتش می‌سوزد؛ ولی کسی وجود ندارد که بار سنگین آن را بر دوش بکشد و در راه زندگی ما قدمی بردارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
علم نصرت ما آه سحرگاهی ما
مهر خاموشی ما چتر شهنشاهی ما
ما ز بی برگ و نوایی خط پاکی داریم
چه کند باد خزانی به رخ کاهی ما؟
چرخ چندان که زند نقش حوادث بر آب
[...]
جذبه شوق تو خضر ره آگاهی ما
می گدازد نفس برق ز همراهی ما
خضر در قافله گمشدگان بسیار است
دست آگاهی ما دامن گمراهی ما
ساغر زهر به کام (و) لب خندان داریم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.