هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از لحظه‌ای زیبا و دلنشین صحبت می‌کند که با نرمی و محبت بر سر فردی خاکسار و بی‌ادعا حاضر می‌شود و غبار محنت و رنج او را از دوش‌اش برمی‌دارد. این تصویر زمینه‌ای از محبت و عشق به انسان‌ها و تلاش برای کمک به یکدیگر را به نمایش می‌گذارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از لحظه‌ای زیبا و دلنشین صحبت می‌کند که با نرمی و محبت بر سر فردی خاکسار و بی‌ادعا حاضر می‌شود و غبار محنت و رنج او را از دوش‌اش برمی‌دارد. این تصویر زمینه‌ای از محبت و عشق به انسان‌ها و تلاش برای کمک به یکدیگر را به نمایش می‌گذارد.
هوش مصنوعی: ساعتی خوش است که تو بر بالین بیایی و با دامنت گردی را از خاک برحسته کنی و خاکساری را به یاد داشته باشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
درخت گل همی ماند عقیق آگین عماری را
بر او پاشیده چشم ابر در شاهواری را
نشاید گفت بستان را که ماند خلد باری را
سزد گفتن که ماند خلد بستان بهاری را
پدید آرد بباغ اندر کنون هر مرغ زاری را
[...]
مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را
که صد فردوس می‌سازد جمالش نیم خاری را
مکان‌ها بی‌مکان گردد زمین‌ها جمله کان گردد
چو عشق او دهد تشریف یک لحظه دیاری را
خداوندا زهی نوری لطافت بخش هر حوری
[...]
به داغی بستم آیین طراوت لاله‌زاری را
به یک ساغر به سر بردم چو گل فصل بهاری را
مده در جوش گل چون لاله از کف میگساری را
که نعل از برق در آتش بود ابر بهاری را
ندارد دیده پاک آبرویی پیش او، ورنه
به شبنم می دهد گل منصب آیینه داری را
قیامت می کند در ترکتاز ملک دل، گویا
[...]
ندید از گرد راهش، دیده هرگز سرمه واری را
ازین ره، کار دشوار است، چشم انتظاری را
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.