هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حالاتی حزن‌انگیز و دل‌تنگی برای محبوب خود سخن می‌گوید. او با شور و شوق می‌خواهد از محیطی که در آن است بیدار شود و به سوی محبوب برود. غنچه و گل نماد زیبایی و عشق هستند و او آرزو دارد که با عشق و زیبایی، حالتی شاداب و زنده پیدا کند. همچنین، شاعر به امیدی اشاره می‌کند که اگر محبوب بر خاک او پا بگذارد، او از این خاک برخواهد خاست و دوباره زنده خواهد شد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حالاتی حزن‌انگیز و دل‌تنگی برای محبوب خود سخن می‌گوید. او با شور و شوق می‌خواهد از محیطی که در آن است بیدار شود و به سوی محبوب برود. غنچه و گل نماد زیبایی و عشق هستند و او آرزو دارد که با عشق و زیبایی، حالتی شاداب و زنده پیدا کند. همچنین، شاعر به امیدی اشاره می‌کند که اگر محبوب بر خاک او پا بگذارد، او از این خاک برخواهد خاست و دوباره زنده خواهد شد.
هوش مصنوعی: با شور و هیجان بسیار از آن مجالس شاد و بی‌پروا سر بلند می‌کنم و مانند غنچه و گل، با عشق و بی‌پروایی، خود را آزاد می‌سازم.
هوش مصنوعی: غبار وجود من در مسیر تو نشسته است و من امیدوارم; اگر پا بر سر خاک من بگذاری، از خاک بلند می‌شوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ز جا نتوانم از کم نشئگی چالاک برخیزم
به هر سو چنگ محکم سازم و چون تاک برخیزم
چنان ز آلایش مژگان تر دامن گرانبارم
که سست از جا چو نور دیده نمناک برخیزم
به صافی مشربان صحبت گزیدم صاف باید شد
[...]
ز جام بیخودی چون لاله مست از خاک بر خیزم
ز مهد غنچه چون گل با دل صد چاک بر خیزم
نه سروم کز رعونت سبزه را در زیر پامانم
چمن از خاک برخیزد چو من از خاک برخیزم
مرا هر شمع چو پروانه از جا در نمی آرد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.