ز شیرین کاری من، بیستون آباد می گردد

قلم در پنجهء من تیشه فرهاد می گردد

صبا بفرست، اگر مکتوب و قاصد نیست رسم تو

به بوی التفاتی خاطر ما شاد می گردد

هوا را گر چنین می پرورد نفس هوش پیشه

جهان پروانهٔ ما، آسیای باد می گردد