به مستی مرده ام ساقی، مهل مخمور در خاکم
چو خم بسپار زیر طارم انگور در خاکم
اجل مستور اگر سازد مرا از دیده مردم
ولی چون گنج قارون همچنان مشهور در خاکم
تجلی، خانه زاد خلوت گور است عاشق را
فروزد عقل روشن دل چراغ طور در خاکم
هزاران باغ و بستان دانهٔ من در گره دارد
دو روزی هم چه خواهد شد اگر مستور در خاکم؟
شکستن نیست در طالع طلسم پیکر ما را
اگر عالم شود ویرانه، من معمور در خاکم
وفا و غیرت داغ محبت را تماشا کن
که دارد سرخ رو، خونابهٔ ناسور در خاکم
سیه بختم ولی چشم از غبارم می شود روشن
نهان چون در سواد سرمه، بینی نور در خاکم
وفاکردیکه شمع تربت پروانهات گشتی
نمی گردم اگر گرد سرت، معذور در خاکم
گداز عشق دارد شرمسار از بی نوایانم
ز ضعف تن نگردد سیر، چشم مور در خاکم
نماید گردباد وادی وحشت غبارم را
دمی آسوده نگذارد سر پرشور در خاکم
نمی گردد حزین ، از شیوهٔ دل تربتم خالی
که باشد ناله ای چون کاسه فغفور در خاکم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق و رازآلود شاعر درباره زندگی، مرگ و عشق می‌پردازد. شاعر از حالتی از مستی و غفلت صحبت می‌کند که به او اجازه می‌دهد به عمق وجود خود و به گنج‌هایی که در دل دارد، پی ببرد. او همچنین به درد و رنج‌های ناشی از عشق و وفا اشاره می‌کند و با وجود مشکلات، امید به روشنایی و زیبایی را حفظ می‌کند. مرگ و خاک نیز به عنوان بخشی از زندگی و عطش به عشق و جاودانگی مطرح می‌شود. در نهایت، شعر به تداوم حس و حال عمیق انسانی در دنیای مادی و غیرمادی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: من در هیچ حالی جز مستی زندگی نمی‌کنم، ای ساقی! مرا در خواب ابدی بینداز و بگذار که در زیر سایه‌ی انگور، آرام بگیرم.
هوش مصنوعی: اگرچه مرگ مرا از چشم مردم پنهان کند، اما مانند گنج قارون، هنوز در خاک من شهرت دارم.
هوش مصنوعی: تجلی که نور و روشنی را به همراه دارد، دنیای تنهایی و سکوت گور را روشن می‌کند. عشق، عقل را در دل روشن و هوشیار می‌سازد و همانند چراغی در کوه طور، در دل خاک و زمین درخشانی به وجود می‌آورد.
هوش مصنوعی: درختان و باغ‌های فراوانی در دل من نهفته است. اگر مجبور به پنهان شدن در خاک شوم، چه اهمیتی دارد که تنها برای دو روز در زندگی باشم؟
هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است شرایط و اوضاع تحت تاثیر قرار گیرد و همه چیز به هم بریزد، اما من به امور زندگی خود ادامه می‌دهم و در خاک و موجودیت خودم پایدار هستم.
هوش مصنوعی: به وفا و غیرت توجه کن که نشان عشق را به وضوح نشان می‌دهد، در حالی که من به خاطر این احساسات عمیق، دچار درد و رنج شده‌ام و آثار آن در وجودم باقی مانده است.
هوش مصنوعی: با اینکه سرنوشت من تاریک است، اما چشم‌هایم از غبارها روشن می‌شود. مانند اینکه در درون رنگ سیاه، نوری را در خاک ببینی.
هوش مصنوعی: اگر تربت تو روشن‌تر از شمعی است که پروانه‌ها را به سوی خود می‌کشاند، به دور تو نمی‌چرخم زیرا من در خاک تو غرق شده‌ام و معذورم.
هوش مصنوعی: عشق به شدت در وجودم شعله‌ور است و از اینکه کم‌برخوردارها را ببینم شرمنده می‌شوم. از ضعف جسمی قادر نیستم سیر باشم، مثل یک مور که در خاک به دنبال چیزی می‌گردد.
هوش مصنوعی: طوفان به شدت در سرزمین خوف و ناامیدی می‌وزد و آرامش و سکون را از من می‌گیرد. در این وضعیت، ذهن پرهیجان و پر از احساسات من را در خاک و واقعیت غرق می‌کند و نمی‌گذارد حتی برای لحظه‌ای آرامش پیدا کنم.
هوش مصنوعی: حزین به خاطر حال دلش غمگین نمی‌شود، زیرا اگر دلش از دغدغه‌ها خالی باشد، نمی‌تواند مانند کاسه‌ای که در خاک خورده و ناله می‌کند، فریاد بزند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.