غزل بختیاری
هیچ
غزل بختیاری در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱۸ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۵۸ در پاسخ به امید صادقی دربارهٔ سعدی » بوستان » باب اول در عدل و تدبیر و رای » بخش ۱ - سر آغاز:
هم اینجا کاملا اضافه است و فقط جنبه ی پر کردن وزن داره
اما اگه بخوایید معنایی واسه اش تصور کنید
اقای کرمان درست می فرمایند هم : همان
غزل بختیاری در ۲ سال قبل، پنجشنبه ۱۸ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۵۱ در پاسخ به محمد حسین اصولی نژاد دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۳۴:
درود
گل رو مورد خطاب قرار داره که تو از خاک برامدی بگو اون چهره ها که در زمین تبدیل به گرد ( خاک ) شدند چگونه اند
البته نمیدونم اون زمان هم مثل الان ته ( انتها ) به همین معنای مورد استفاده قرار میگرفت یا نه اما احتمال دوم اینه که میگه اون روی که در ته گرد یعنی در زیر زمین فنا شدند چگونه اند
در مورد ته این باید دو تا هجای کوتاه باشه که هیچ نظری در موردش ندارم و اگه کسی توضیحی داره ممنون میشم
غزل بختیاری در ۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۵ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۲۲:۳۷ در پاسخ به Nazanin دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » ترجیع بند:
درود نازنین بانو
تاجیک ها هم پارسی زبان هستند اینجا به نظر میاد تاجیک استعاره از پارسی زبان باشه و ترک هم منظور قوم مغول باشه که دیگه همه اطلاع داریم بر ایران چه گذشت ...
و در ضمن عرب ها هم میگن سعدی این اسم تخلص رو برداشته چون نسبش به قبیله ی بنی سعد میرسه !
اما مهم اینه که سعدی پارسی زبان هست و ایرانی حالا هر نقل قولی هم بشه ، یک پژوهشگر مصری گفته به ایران حسادت میکنم اگر ما هم یک فردوسی و یک سعدی داشتیم در تاریخ مون الان زبان باستانی خودمون رو داشتیم و عرب زبان نبودیم ...
ما زبان مون رو به سعدی مدیونیم
و در مورد سرو بلند قامت به نظر میاد که دوست خطاب باشه که سرو بلند قامت رو دوست خوانده
اما در کل ، هر شعری رو فقط شاعر خودش میتونه دقیقا تفسیر کنه ،
حرف هایی که گفته میشه در حد گمان هست
و باور کنید مفهوم شعر ها هم چندان پیچیده نیست مخصوصا اشعار شیخ اجل
غزل بختیاری در ۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ دی ۱۴۰۰، ساعت ۲۲:۳۳ در پاسخ به ملیکا رضایی دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹:
💚🍀
غزل بختیاری در ۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ دی ۱۴۰۰، ساعت ۲۲:۳۳ در پاسخ به وحید حسن پور دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹:
تا طرف رو دیده عقل و هوشش رفته ...
تشبیه کرده به یک کاروانی که وقتی میرسن به مقصد کاروانیان هر کدام سمتی میرن و از هم جدا میشن ...
خیلی قشنگ بود ...
غزل بختیاری در ۲ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۰، ساعت ۱۴:۲۳ در پاسخ به حمیدرضا دربارهٔ خاقانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۶:
درود آقای حمید رضا
از یکی از دوستان که در زمینه ی شعرای قدیمی مطالعه ی بسیاری داشتند پرسیدم
ایشون گفتن که بله خاقانی از اون قاعده ی تسکین عروض عرب که آوردن دو هجای کوتاه به جای یک هجای بلند هست گاهی( یه ذره بیشتر از گاهی) استفاده میکرده
تو این شعر چون تسکین آوردن دو هجای کوتاه به یک هجای بلند( قاعده ی عربی که دو تا هجای کوتاه آورده جای یک هجای بلند ) کمتر از تسکین یک هجای بلند به دو هجای کوتاه اتفاق افتاده به نظرم وزنی که شما گفتید درسته
اما نکته ی دیگه در اون وزن که گفتید تسکین امکان پذیر نیست چون دو رکن جداگانه اند تو همین دیوان غزلیات خاقانی من همین الان چندتا از غزلیات رو نگاه کردم تو دو تا غزل دیدم که دو هجای کوتاه در وزن مستفعلن مفاعل مستفعلن فعل رو تسکین کرده
یکیش در همون غزل معروف زخمش به دل رسید که سینه سپر نداشت غزل شماره 46 بیت چهارم اگر اشتباه نکنم
و یکیش هم این بیت :
بی دیده کی شناسد خورشید را هنر
یا کوزه گر چه داند یاقوت را بها
که من واقعا نمیدونم چی بگم چه لزومی داره تو شعر فارسی از قواعد عربی استفاده بشه
الان که داشتم دنبال یه مورد میگشتم تو غزلیاتش غزل 117 بیت ششم در هر دو مصراع اینکار رو انجام داده به جای یک هجای بلند دو تا هجای کوتاه آورده
و دقیقا هم در اوزان دوری و در پایان نیم مصراع اول فقط اینکار رو کرده