زهیر
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۰۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۸۵:
هم‌معنیِ بیت دوم، این ضرب المثل گفته میشه که: قورباغه رُ روی تختِ طلا هم که بنشونی، باز می‌پره توی مُرداب!!
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۵۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۸۷:
اگه در اولین مصرع به جای «خودم»، «خودت» بود، معنی و منظورِ روشنی داشت، ولی حالا که «خودم» گفته شده، منظور چیه؟
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۵۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۸۹:
سوره عنکبوت، قسمتی از آیه‌ی ۵: إِنَّ أَجَلَ اللّهِ لَآتٍ، ترجمه: زمانِ مقرّرِ خدا آمدنیست.
در حدیثی منقول از امام علی علیه السلام: کُلُّ مُتَوَقَّعٍ آتٍ، ترجمه: هر «موردِ توقعی» آمدنیست.
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۵۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۹۰:
به نظر میرسه مولوی درین رباعی توصیه به داشتن «رفیق راه» کرده
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۴۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۹۱:
👌👌👌
زهیر در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۴۸ در پاسخ به مهدی مهدوی دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۰۰ - تفسیر بیت حکیم سنائی رضی الله عنه «آسمانهاست در ولایتِ جان، کارفرمای آسمان جهان» «در ره روح پست و بالاهاست، کوههای بلند و دریاهاست»:
حاشیه بعدی رُ ملاحظه بفرمایین، با احترام 👇👇👇👇👇👇👇👇
زهیر در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۳۸ در پاسخ به علی محمدی دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۰۰ - تفسیر بیت حکیم سنائی رضی الله عنه «آسمانهاست در ولایتِ جان، کارفرمای آسمان جهان» «در ره روح پست و بالاهاست، کوههای بلند و دریاهاست»:
این بیت در گنجور در این صفحات وارد شده:
در «صفحه اول» که لینکش تقدیم شد، این چند بیت را از سنایی دانسته و او (سنائی) متوفی سنه ۵۴۵ هست. شاید مرورودی به عنوان استقبال از سنائی این ابیات را گفته باشد.
والله اعلم
زهیر در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۲۶ دربارهٔ مولانا » مجالس سبعه » المجلس السابع » من فوائده اسبغ الله فینا نعمة موائده:
مجالس هفت‌گانۀ مولوی
پایان
زهیر در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۴۸ در پاسخ به محمد طهماسبی دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۸:
یعنی «مکاشفۀ روحانی» یا همون «کشف سبحات الجمال و الجلال فی الخلائق» یعنی «زیبابینی و زیبایابی و مواجهه با زیبایی و دلبری در مخلوقاتِ خدا»
زهیر در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۲۴ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۶:
وقتی می‌فرماید: همین بس است مرا صحبت صغیر و کبیر، یعنی من به می و محبوب اکتفا می‌کنم و با داشتنش نیاز به همراهیِ هیچ بزرگ و کوچکی ندارم. (صحبت یعنی همراهی)
در طول تاریخ کی بوده که بگه من حبس بشم و احدیُ نبینم و فقط شراب و یک محبوب ۱۴ ساله واسه‌م کافیه؟؟؟!!!!
بزرگی فرمود منظور حضرت حافظ از چارده یعنی ۴ تا ۱۰ تا (۴ ضرب در ۱۰) که میشه ۴۰✔️
و علتش اینه که ظاهر جسمانی و چهرۀ حضرت ولی عصر عجل اللّٰه فرجه طبق احادیث به شخص ۴۰ ساله یا کمتر می‌خوره.
و واقعا هم همراهیِ قطبِ عالَمِ امکان که حضرت ولی عصر هستند، انسانُ از هرکس دیگه‌ای بی‌نیاز می‌کنه. به معنای واقعیِ کلمه
و این بزرگ که این بیتُ این‌طور تشریح فرموده بودند، مرحوم شیخ حسنعلی نجابت بودند که خودشون هم راه‌یافته و انسان کاملی بودند و چنین افرادی شأنیت تفسیر شعر حضرت حافظُ دارند و نه کسایی که دانششونُ از کتاب و درس خوندن به دست آوردن .....
قدر مجموعۀ گل مرغ سحر داند و بس
نه هر آن کو ورقی خواند، معانی دانست ✔️
زهیر در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۲۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۸۷ - چاره اندیشیدن آن ماهی نیم‌عاقل و خود را مرده کردن:
این بخش، بخش ۸۷ بود و ادامۀ بخش ۸۳.
زهیر در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۲۰ در پاسخ به محمد دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۸۵ - شخصی به وقت استنجا می‌گفت اللهم ارحنی رائحة الجنه به جای آنک اللهم اجعلنی من التوابین واجعلنی من المتطهرین کی ورد استنجاست و ورد استنجا را به وقت استنشاق می‌گفت عزیزی بشنید و این را طاقت نداشت:
او چیزی ندیده، بلکه صدای دعای نفر اوّل را شنیده و با دقّتی که داشته، متوجّه بوده که در مستراح هست و در حال خواندن دعای استنشاق (یعنی شستن بینی)!😆
به همین خاطر بهش تذکر داده.
زهیر در ۱ سال قبل، سه‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۱۱ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۸۴ - سر خواندن وضو کننده اوراد وضو را:
دعای استنجاء: اللَّهُمّ حَصِّنْ فَرْجی و أعِفّهُ وَ اسْتُرْ عَوْرَتی و حَرّمنی عَلَی النّار
دعای استنشاق: اللَّهُمّ لا تُحَرِّمنی ریحَ طیّباتِ الجنّةِ وَ اجْعَلْنی مِمّن یَشُمُّ ریحَها وَ رَوحَها و رَیحانَها وَ طیبَها
برای دیدن متن دعاهای استنجاء و استنشاق و ترجمه و سایر جزئیاتش به این لینک مراجعه بفرمایین.
زهیر در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۱۹ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۷۴ - رقعهٔ دیگر نوشتن آن غلام پیش شاه چون جواب آن رقعهٔ اوّل نیافت:
در تأیید پنج بیت آخر به این حدیث‌ها توجه بفرمایین:
۱- امام علی علیه السّلام: لَیسَ الْعِلْمُ فی السَّماءِ فَینْزِلَ إلَیکمْ، وَ لا فی تُخومِ الارْضِ فَیخْرُجَ لَکمْ؛ وَ لَکنَّ الْعِلْمَ مَجْبولٌ فی قُلوبِکمْ تَأَدَّبُوا بِآدابِ الرّوحانیینَ یظْهَرْ لَکم.
ترجمه: علم در آسمان نیست که بر شما نازل شود و نه در زمین تا استخراج شود، بلکه علم خو گرفته در قلب‌هایتان است، مؤدّب به آداب روحانی شوید تا برایتان ظاهر شود.
سند حدیث: الحقائق فی محاسن الاخلاق
۲- رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ: مَا أَخْلَصَ عَبْدٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً إِلاَّ جَرَتْ یَنَابِیعُ اَلْحِکْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَی لِسَانِهِ.
در حدیثی از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله وارد شده که حضرت فرمودند: هیچ بنده‌ای خود را چهل صبح برای خدای عزّ و جلّ خالص نکرد، مگر آن‌که چشمه‌های حکمت از قلبش بر زبانش جاری شد.
سند حدیث: عیون أخبار الرضا علیه السلام، جلد۲، صفحه ۶۹
زهیر در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۴۴ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۷۳ - شنیدن شیخ ابوالحسن رضی الله عنه خبر دادن ابویزید را و بود او و احوال او:
آره بعضی از بزرگان و عرفا مرده‌ها رُ می‌دیدن و باهاشون حرف می‌زدن. برای نمونه این مطلب درباره مرحوم سید علی قاضی گفته شده، درباره شیخ حسنعلی نجابت هم همین‌طور
در مستند «زندگی پس از زندگی» هم ازین موارد گفته شده.
زهیر در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۳۹ دربارهٔ حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۸:
سادس یعنی ششم.
۳ احتمال دربارۀ معنیِ این شعر مطرح هست.
اگر شنبۀ سادس را به معنیِ «ششمین شنبۀ ماه» معنی کنیم، غلط است چرا که یک ماه هرگز نمی‌تواند ۶ تا شنبه داشته باشد. (حداکثر در بعضی از ماه‌ها ۵ روزِ شنبه در یک ماه واقع می‌شود)
اگر این‌طور معنی کنیم که ششمین شنبۀ سال ۷۶۰ منظور بوده، باز هم ممکن نیست، چون ماه ذی‌الحجه آخرین ماهِ قمریست و ششمین شنبۀ سال، محال است درین ماه قرار بگیرد.
پس تنها راه این است که معنی، اینگونه باشد: شنبه، ششم ذی‌الحجۀ سال ۷۶۰.
ولی ششم ذی‌الحجۀ سال ۷۶۰، در قسمت «تبدیل تاریخ» در اپلیکیشن باد صبا بررسی شد و نتیجه این بود که این روز، چهارشنبه بوده.
تکلیف چیه؟ شاید نکتۀ خاصی درین شعر درج هست که من سر در نمیارم. 🙎
البته روزهای سال قمری، پس و پیش می‌شن، ولی بین شنبه و چهارشنبه از یه طرف ۳ روز فاصله شده (یکشنبه، دوشنبه، سه‌شنبه) و از طرف دیگه ۲ روز (پنج‌شنبه، جمعه) و این اختلاف قابل چشم‌پوشی نیست.
زهیر در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۰۱ در پاسخ به امین کیخا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴:
منظورت بیت ۵ هست.
زهیر در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۱۴ دربارهٔ اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۴:
این رباعی چندین بار در گنجور از شعرای مختلف نقل شده:
۱- اوحد الدّین کرمانی (همین صفحه)
۲- مولانا
۳- نجم الدّین رازی در سه کتاب:
الف- مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد
ب- رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصّدق فی مصداق العشق)
رضاقلی خان هدایت در «تذکرۀ ریاض العارفین» این رباعی را از مولوی معرفی کرده.
زهیر در ۱ سال قبل، دوشنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۱۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۶۰:
این رباعی چندین بار در گنجور از شعرای مختلف نقل شده:
۲- مولانا (همین صفحه)
۳- نجم الدّین رازی در سه کتاب:
الف- مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد
ب- رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصّدق فی مصداق العشق)
رضاقلی خان هدایت در «تذکرۀ ریاض العارفین» این رباعی را از مولوی معرفی کرده.
زهیر در ۱ سال قبل، یکشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۰۹ در پاسخ به محسن شمس آریان دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۸۳۰:
یکی هم گفته:
ظاهر شد و گفت لن ترانی
موسی شد ازین جواب محظوظ