هوش مصنوعی: این شعر احساس اندوه و ناامیدی شاعر را به تصویر می‌کشد. او از گرفتاری‌های زندگی و تقدیر خویش سخن می‌گوید و می‌گوید که از درد و رنجی که سرنوشت برایش مقدر کرده، رهایی ندارد. او به سن و سال خود و به پیران اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که عشق و زیبایی جوانی را در دل دارد، اما به خاطر مشکلات زندگی نمی‌تواند از آن بهره ببرد. در واقع، او به تضاد بین زیبایی و ناچاری در زندگی اشاره می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر احساس اندوه و ناامیدی شاعر را به تصویر می‌کشد. او از گرفتاری‌های زندگی و تقدیر خویش سخن می‌گوید و می‌گوید که از درد و رنجی که سرنوشت برایش مقدر کرده، رهایی ندارد. او به سن و سال خود و به پیران اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که عشق و زیبایی جوانی را در دل دارد، اما به خاطر مشکلات زندگی نمی‌تواند از آن بهره ببرد. در واقع، او به تضاد بین زیبایی و ناچاری در زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: من در دستانم باد را دارم و بر سر خاک ایستاده‌ام، زیرا از سرنوشت تلخ دلم جریحه‌دار شده است.
هوش مصنوعی: اگرچه برای فرار از این سرنوشت تلخ، ششصد داروی قوی دارم، اما نمی‌توانم از این بلای جانکاه رهایی پیدا کنم.
هوش مصنوعی: چرا باید به سالخوردگان علاقه‌مند باشم در حالی‌که در خاکم جوانی زیبا و پرطراوت دارم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تنی خسته دلی غمناک دارم
به دستی باد و دستی خاک دارم
کجا زان طبع نازک باک دارم
اگر از او زهر من تریاک دارم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.