ای بیحذر ز سوز من بیخبر بترس
بیداد و جور کم کن و از دادگر بترس
هر شام تا سحر نفسم جفت ناله هاست
ای صبح رخ ز ناله شام و سحر بترس
دست قدر قضای غمت بر سرم نوشت
ای فارغ از غمم ز قضا و قدر بترس
داری دل و به بردن جان قصد می کنی
ای جان مکن که این خطر است از خطر بترس
تیر دعا ز شست سحر کارگر بود
زنهار پیش از آنکه شود کارگر بترس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار هشدار می‌دهند که از عواقب و خطرات ناشی از بی‌توجهی به دردها و رنج‌های دیگران بترسید. شاعر بیان می‌کند که بی‌حالی نسبت به دردهایش می‌تواند عواقب وخیمی داشته باشد و ضرورت توجه به داد و انصاف را یادآور می‌شود. او از شب و صبح، ناله‌های درونی خود را متذکر می‌شود و همچنین از غم و تقدیری که بر سرش سایه افکنده، می‌ترسد. در انتها نیز به تأثیر دعای خالصانه اشاره می‌کند و می‌گوید که باید پیش از این که بلاها به سر برسند، از آنها بترسیم و احتیاط کنیم.
هوش مصنوعی: ای کسی که نسبت به آلام و رنج‌های من بی‌تفاوتی، از ظلم و ستم بترس و کمتر به جفا و ستمگری بپرداز، زیرا از عدالت‌خواهی بترس.
هوش مصنوعی: هر شب تا صبح، نفس من با ناله‌های غمگین همراه است. ای صبح، از ناله‌های شب و صبح بترس.
هوش مصنوعی: قدر و سرنوشت غم‌های من بر سرم نوشته شده است. ای کسی که از غم‌هایم بیخبر و فارغی، از سرنوشت و مقدر بترس.
هوش مصنوعی: تو دلی داری و قصد از بین بردن جانت را می کنی، اما ای عزیز، این کار نکن چون این خطرناک است و از خطر بترس.
هوش مصنوعی: دعا مانند تیری است که از شست سحر پرتاب می‌شود و می‌تواند تأثیرگذار باشد. بنابراین، احتیاط کن و قبل از اینکه دعا تأثیر بگذارد، احتیاط کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.