هوش مصنوعی: شعر بیانگر حالتی از بیان درد و اندوه است. شاعر از صبر کردن در برابر غم و فراق دوست سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که نمی‌تواند به تحمل این درد ادامه دهد. او از خود می‌پرسد که تا کی باید این رنج و فریاد را تحمل کند. در کل، احساس ناامیدی و غم عمیقی در این ابیات وجود دارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر بیانگر حالتی از بیان درد و اندوه است. شاعر از صبر کردن در برابر غم و فراق دوست سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که نمی‌تواند به تحمل این درد ادامه دهد. او از خود می‌پرسد که تا کی باید این رنج و فریاد را تحمل کند. در کل، احساس ناامیدی و غم عمیقی در این ابیات وجود دارد.
هوش مصنوعی: می‌گویند که مردان صبور در برابر هر درد و سختی استقامت می‌کنند، اما من نمی‌دانم تا چه زمانی باید رنج، غم و حسرت را تحمل کنم.
هوش مصنوعی: تا کی باید برای دوری دوست داد و فریاد کنم؟ در این جدایی دیگر نمی‌توانم تاب بیاورم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای صافی دعوی ترا معنی دُرْد
فردا به قیامت این عمل خواهی بُرد
شرمت بادا اگر چنین خواهی زیست
ننگت بادا اگر چنان خواهی مُرد
دل برد و مرا نیز به مردم نشمرد
گفتار چه سودست چو ورغ آب ببرد
رو گرد سراپرده اسرار مگرد
کوشش چه کنی که نیستی مرد نبرد
مردی باید زهر دو عالم شده فرد
کو جرعه درد دوستان داند خورد
بیداد گرا بگرد بیداد مگرد
کز خلق به بیداد برآوردی گرد
ترسم بخوری ز درد ما روزی درد
بیداد رسد بهر که بیدادی کرد
گر من روزی ز خدمتت گشتم فرد
صد راه دلم از تو پشیمانی خورد
جانا به یکی گناه از بنده مگرد
من آدمی‌ام گنه نخست آدم کرد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.