قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵

گویند به هر درد بود صابر مرد

تا کی خورم اندوه و غم و حسرت و درد

تا کی ز فراق دوست فریاد کنم

در فرقت دوست صبر نتوانم کرد