نرگس چشمت قبله مستان
تشنه لعلت باده پرستان
در جواب او
اطلس و کمخا باغ و گلستان
شده و والا شمع و شبستان
در چمن رخت آی که بینی
آب خشیشی گلشن کمسان
نرگس شهلا شرب گل اندام
نسترن و یاس روسی و کتان
دامن از ارمک گرچه کشیدم
آستیش دل برد بدستان
نور سرای عکس شهابی
زهره زهرا اختر تابان
گونه بیرم یا که خورست این
طلعت شمسی یا قمرست آن
گفته قاری کان بلباس است
خلق بدانند وقت زمستان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت نرگس اشاره دارد که به عنوان نماد عشق و شور در بلاغت شعر انتخاب شده است. شاعر با توصیفاتی از قبیل باده‌پرستی و زیبایی‌های طبیعی، به روابط عاشقانه و تأثیر آنها بر روح و دل اشاره می‌کند. همچنین، از عناصر زیبایی‌شناسی چون گل‌ها و شمع‌ها استفاده می‌شود تا حس زیبایی و دلکش بودن نرگس را منتقل کند. در نهایت، شاعر به ارزش و زیبایی خاص نرگس نسبت به دیگر گل‌ها و ستاره‌ها اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: چشمان نرگس‌گونه‌ات نقطه‌ی توجه و آرزوی تمامی عاشقان و شیدایان است که برای لذت از لبان سرخ تو به انتظار نشسته‌اند.
هوش مصنوعی: در اینجا، اشاره به زیبایی و شکوه طبیعت و فضای سرسبز باغ‌ها و گلستان‌هاست. به نظر می‌رسد که خود طبیعت به قدری زیبا و دل‌انگیز شده که به مانند پارچه‌ای گرانبها (اطلس) و روشنایی شمع در شب‌های زیبا تبدیل گشته است. این تصویرسازی، نشان‌دهنده‌ی حال و هوای دلپذیر و دلربای یک شب پر ستاره یا مخزن گل‌ها و زیبایی‌های طبیعی است.
هوش مصنوعی: به چمن بیا تا ببینی که چطور گل‌ها به آرامش دلنشینی در کنار هم می‌رویند و زیبایی خود را به نمایش می‌گذارند.
هوش مصنوعی: در این بیت، به زیبایی و جذابیت گل‌ها اشاره شده است. نرگس با چشمان دل‌ربایش، گل رنجور نسترن و یاسرنگی که خاص خود دارد، و همچنین کتان با لطافتش، همه نشان‌دهنده‌ی زیبایی‌های طبیعت و گل‌ها هستند. این توصیف‌ها به شکوه و جلوه‌های طبیعی این گل‌ها پرداخته و جذابیت آنها را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: هرچند دامنم را از عطر و زیبایی‌ها دور کردم، اما دل‌باخته‌ام همچنان در دست‌های عاشقانه است.
هوش مصنوعی: پرتو روشنی از منزلت و زیبایی وجود زهره، همچون ستاره‌ای درخشان و تابناک می‌تابد.
هوش مصنوعی: آیا چهره زیبای تو همانند گل است یا اینکه این چهره مانند خورشید یا ماه می‌درخشد؟
هوش مصنوعی: قاری به لباس اشاره می‌کند که مردم آن را در زمستان می‌شناسند. این به معنای این است که در فصل سرد، لباس‌های خاص و مشخصی وجود دارد که همه به آن آشنا هستند و می‌دانند که فصل زمستان فرارسیده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
صورت حق معنی هر دو جهان
آن رسول اللّه امام انس و جان
گیتی است دهان مار و دروی
این خلق گزنده اند دندان
ای وای بجان دردمندی
کو از نمد فناست عریان
چون اوج گرفت مهر از سرطان
بگشاد تموز چون شیر دهان
شد خشک به دشت آن سبزهٔ خرد
شد پست به کوه آن برف کلان
شد توت سپید و انگور رسید
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.