از جسم به جان نقاب تا کی؟
این گنج درین خراب تا کی؟
این گوهر پرفروغ یارب
آلوده خاک و آب تا کی؟
این راهرو مسالک قدس
وامانده خورد و خواب تا کی؟
بی تابی برق جز دمی نیست
ما وین همه اضطراب تا کی؟
جان در طلب نجات تا چند
دل در تعب عتاب تا کی؟
پرسش ز تو بی حساب باید
غمهای مرا حساب تا کی؟
غالب به چنین کشاکش اندر
یا حضرت بوتراب تا کی؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تعبیری از بحران‌های روحی و پرسش‌های عمیق انسانی اشاره دارد. شاعر از گذراندن عمر در دنیای مادی و آلودگی‌هایی که بر جان انسان تاثیر می‌گذارد، گلایه می‌کند. او از بی‌تابی و اضطراب خود می‌گوید و در پی نجات و آرامش است. در نهایت، خواسته و سوالاتی از معبودش مطرح می‌کند و به نوعی به دنبال پاسخ‌هایی برای دردها و غم‌هایش است. این ابیات، به تفکر درباره زندگی، روح و جستجوی معنا در آن اشاره دارد.
هوش مصنوعی: چه زمانی باید از جسم به روح بپردازیم؟ این گنجینه ارزشمند تا چه زمانی در این خرابه باقی خواهد ماند؟
هوش مصنوعی: این گوهر درخشان و ارزشمند، ای کاش از آلودگی خاک و آب مبرا بماند، به راستی تا چه زمانی باید با این مشکلات دست و پنجه نرم کند؟
هوش مصنوعی: این راه، راهی است که به سرزمین مقدس می‌رسد. حالا این مسافرانی که در این راه هستند، تا چه زمانی در خواب و بی‌خیالی باقی خواهند ماند؟
هوش مصنوعی: درد و شوق ما مانند یک لحظه برق می‌ماند و این همه نگرانی و اضطراب تا کی ادامه خواهد داشت؟
هوش مصنوعی: تا کی باید جان در جستجوی نجات باشد و دل در رنج و عذاب باقی بماند؟
هوش مصنوعی: باید از تو بپرسم بدون هیچ قید و شرط، تا کی باید غم‌هایم را برشمارم؟
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که غالب، برای چه مدتی دیگر در این مشاجره و ناملایمات باقی خواهد ماند، ای حضرت بوتراب؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چشمم ز غمت پرآب تا کی
وز هجر تو دل کباب تا کی
چون غمزه شوخ نیم‌مستت
حال دل من خراب تا کی
بخت از من زار دل رمیده
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.