|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به معشوق خود درخواست میکند که از نوشی خود به او عطا کند. او خود را شبیه خضر و سکندر میداند که به دنبال آب حیات هستند و از معشوق میخواهد که یک قطره از آن را به او بدهد. رغم ناامیدی از لطف معشوق، او هنوز امیدوار است که روزی از سر رحمت و محبت، نگاهی به او بیفکند.
هوش مصنوعی: دستت را نزدیک کن و از لذتهای شیرین سخن یاد کن، تا من هم اندکی از آن نوشین گوارا بچشم و کامم شیرین شود.
هوش مصنوعی: من مانند خضر و اسکندر در تاریکیها قدم نمیزنم، زیرا اکنون یک جرعه از آب حیات را به من بده.
هوش مصنوعی: من از مهربانی تو ناامید نیستم و چون میدانم که چه طور هستی، امیدوارم یک روز از سر رحمت و بزرگواریات با من برخود کنی و کمی نسبت به من نرمش نشان بدهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ساقی می باقی ده، عقل از سر ما کم کن
سرمایهٔ شادی را، قوت دل پر غم کن
از چهره شبستان را، بتخانهٔ چین گردان
وز باده صراحی را، سرچشمهٔ زمزم کن
گَرد در میخانه، در چشم ممالک زن
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.