ما به زیر آسمان مشتی فروزان گوهریم
آتشیم آتش، ولیکن در ته خاکستریم
دتر مزاج لاله و در طبع گل آبیم آب
لیک بر خار و خس این دشت باد صرصریم
از متاع رنگ و بو رنگین بساطی چیده‌ایم
حیف کش بر جای بگذاریم و غافل بگذریم
رفته در زنگ طبیعت همچو شمشیریم لیک
چون برآییم از غلاف تن، سراپا جوهریم
جلوه‌گاه ما ورای چرخ و انجم کرده‌اند
این جهان دیگرست و ما جهان دیگریم
وه که ما را زردرویی خوش رواجی داده بود
آسمان پنداشت یک چندی که ما مشت زریم
جزر و مدّست اینکه گاهی بحر و گاهی قطره‌ایم
قبض و بسط است اینکه گاهی شعله گاهی اخگریم
جوهر شرعیم و در صندوقِ دیوِ رهزنیم
گوهر عقلیم و در دریایِ‌نفس کافریم
شعله از خود می‌کشیم و موج در خود می‌زنیم
آتش یاقوتِ شادابیم و آب گوهریم
هفت دریا گر بجوشد ما چو گوهر در تهیم
نُه فلک گر آب گردد ما چو روغن بر سریم
رنگ صد اندیشه ریزیم و فرو ریزیم باز
در دیار آرزو هم بت‌شکن هم بتگریم
هر زمان ما را به دست دیگری می‌پرورند
خاک را شاخ گلیم و آب را نیلوفریم
عشرت از ما می‌کشد ما هر چه از غم می‌کشیم
خنده را فرماندهیم و گریه را فرمانبریم
عشق را دامان پاکیم و وفا را خاک راه
حسن را آیینه و آیینه را خاکستریم
با دلی یک پیرهن از شیشه نازک‌تر که هست
مبتلای برگ گل از خاطری نازکتریم
قبله‌ای داریم غیر از کعبة اسلامیان
کز درش یک لحظه برداریم اگر سر، کافریم
در بلندی‌های همّت همچو فیّاض ارنه‌ایم
لیک در کوتاه‌دستی‌ها ازو واپس‌تریم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار شاعر به موضوعاتی چون عشق، زندگی و گذر از دنیا می‌پردازد. او پیشنهاد می‌کند که به جای تکیه بر افکار و نگرانی‌های بی‌پایان، به میخانه و عشق روی بیاوریم. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که عمر مانند افسانه‌ای سریع می‌گذرد و باید از زیبایی‌های زندگی بهره‌مند شویم. او همچنین از وابستگی‌های دنیوی و دردهای ناشی از آن سخن می‌گوید و بر این باور است که عشق تنها راه رسیدن به حقیقت است. در نهایت، شاعر پیشنهاد می‌کند که به جستجوی عشق و زیبایی بپردازیم و از بحث‌های بی‌معنا فاصله بگیریم.
هوش مصنوعی: ما در زیر آسمان، درخشان و با ارزش هستیم، مانند گوهرهای روشن. هرچند که در ظاهر شبیه آتش هستیم، اما در عمق وجودمان، به خاکستر تبدیل شده‌ایم.
هوش مصنوعی: ما مانند گل و لاله هستیم و با طبیعتی خوشی داریم، ولی در این دشت که پر از خار و علف‌های هرز است، بادی مانند طوفان می وزد که بر ما اثر می‌گذارد.
هوش مصنوعی: ما از زیبایی‌ها و خوشبوئی‌های زندگی، دارایی ارزشمندی فراهم کرده‌ایم و جایز نیست که ناخواسته و بی‌توجه از کنار آن عبور کنیم.
هوش مصنوعی: در دنیای طبیعی به قدری سرزنده و پر انرژی هستم که شبیه شمشیر در هوا می‌درخشم، اما وقتی از بدن خود خارج می‌شوم، تمام وجودم پر از جوهر و معناست.
هوش مصنوعی: ما در جایی فراتر از ستاره‌ها و آسمان‌ها جلوه‌گر هستیم؛ این دنیای دیگری است و ما نیز موجوداتی هستیم که از جهانی دیگر آمده‌ایم.
هوش مصنوعی: این بیت به این موضوع اشاره دارد که ما به خاطر زردرویی و وضعیت ظاهری‌مان در جامعه، در گذشته وضعیتی خوب و رو به جلو داشتیم. انگار که آسمان هم فکر کرده بود که ما از خودمان بی‌خبر هستیم و در سایه‌ی این وضعیت خوشحال بوده‌ایم.
هوش مصنوعی: خود را با تغییرات زندگی سازگار می‌کنیم؛ گاهی در اوج و گاهی در حالی که کوچک و ناتوان به نظر می‌رسیم. ما همچنین می‌توانیم در شرایط مختلف دگرگون شویم؛ گاهی پرشور و پرانرژی هستیم و گاهی خاموش و بی‌ائتلاف.
هوش مصنوعی: من جوهر دین هستم و در دل راهزنان قرار دارم، در حالی که گوهر عقل من در دریاچه نفس من ناخالصی است.
هوش مصنوعی: ما از درون خود شعله‌ای می‌افروزیم و در عمق خود احساس موجی می‌کنیم. ما شبیه آتش یاقوتی سرزنده هستیم و در عین حال حالتی آب مانند داریم که به ما عمق و ارزش می‌بخشد.
هوش مصنوعی: اگرچه دریاها به جوش و خروش بیفتند، ما همچنان در عمق خود مانند گوهری در ته دریا خواهیم بود. اگر نه آسمان‌ها به آب تبدیل شوند، ما چون روغن بر روی سطح خواهیم بود و از مشکلات دور خواهیم ماند.
هوش مصنوعی: ما افکار و خیال‌های زیادی را به تصویر می‌کشیم و دوباره در سرزمین آرزوهایمان، هم جلوی بت‌ها ایستاده و هم خود را آزاد می‌کنیم.
هوش مصنوعی: هر زمانی که دیگران به ما شکل می‌دهند، مانند آن است که خاک را به شکل چادر در می‌آورند و آب را به نیلوفر آبی تبدیل می‌کنند.
هوش مصنوعی: زندگی لذت را از ما می‌گیرد و ما هرچه مشکلات و غم‌ها را تحمل می‌کنیم، خنده را بر خود حاکم کرده‌ایم و به گریه اجازه تسلط نمی‌دهیم.
هوش مصنوعی: عشق را با دامن پاک و بدون آلودگی می‌پوشانیم و وفا را در زمین می‌کاریم. حسن را مانند آینه‌ای می‌نگریم و آینه را از خاکستر تمیز می‌کنیم.
هوش مصنوعی: دل من مانند پیراهنی از شیشه است، خیلی شکننده و آسیب‌پذیر. من بیشتر از برگ گل به لطافت و نرمی احساساتم دچار این آسیب‌پذیری هستم.
هوش مصنوعی: ما قبله‌ای داریم که غیر از کعبه مسلمانان است و اگر یک لحظه از درش دور شویم، به کفر می‌افتیم.
هوش مصنوعی: ما در تلاش و اراده خود شبیه به بهار هستیم که رودهای پرآب و خروشان دارد، اما در مسائلی که نیاز به دقت و کارایی بیشتر دارد، ممکن است از دیگران عقب‌تر باشیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا بکی در کنج خلوت گرد بیحاصل خوریم
خیز تا این سجده ها در سایه سروی بریم
در دل اینست کان ساعت که محرمتر شدیم
تا نگه کردیم پنداری که بیرون دریم
در حقیقت رند و زاهد هر دو نزدیک همند
[...]
باغبان بیمهر و ما در اصل نخل بی بریم
عاقبت در گلخن گیتی کف خاکستریم
هیچکس نبود که نبود در پی آزار ما
اهل عالم جمله طفل و ما چو مرغ بی بریم
عاشقانت تیغ کین در یکدگر خوش می نهند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.