گنجور

 
فیاض لاهیجی

کمرده‌ام خالی دلی، خواهم دل او پُر شود

تا دل خالی دگر از مشکل او پر شود

وه که بر دامان او آلودگی را رنگ نیست

هر دو عالم گر زخون بسمل او پر شود

ذوق بال افشانی شمعی است امشب در دلم

کز پر پروانه هر شب محفل او پر شود

دل به هم چون شیشة ساعت من و او بسته‌ایم

گر دلی خالی کنم ترسم دل او پر شود

از گلش فیّاض اگر روحانیون یابند بوی

هر شب از جوش ملایک منزل او پر شود

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode