وزید بر سر زلف کجت صبا گستاخ
مکن چنین به خود این هرزهگرد را گستاخ
چو با خیال تو بزمی کنم به خلوت دل
نفس به سینه نیارد نهاد پا گستاخ
شهید زهر نگاهی شدم بگو زنهار
که استخوان مرا نشکند هما گستاخ
چنین که راه هوس بسته، درنمیآید
خیال بوسه در اندیشة حیا گستاخ
مهابت نگه یار را چه شد فیّاض
که میگزد لب درد مرا دوا گستاخ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به زیبایی فصل بهار و گل سرخ را توصیف میکند. شاعر از بارش باران بهاری و جوانه زدن گلها صحبت میکند و احساس شادی و عشق را در این فصل ابراز میکند. او همچنین به تضادی که بین رنگ زرد گلها در پاییز و رنگ سرخ گلها در بهار وجود دارد اشاره میکند. در پایان، او به تمایل خود به گلهای زرد در کنار یاران گل سرخ نیز اشاره میکند، که نشاندهنده یگانگی با طبیعت و عشق به زیبایی است.
هوش مصنوعی: نسیم ملایم بر روی زلفهای کج و به هم ریختهات میوزد، اما تو با بیپروایی و جسارت این حس و حال را نداشته باش و این بیاحترامی را به خودت نپذیر.
هوش مصنوعی: وقتی به یاد تو در دل تنها نشستهام، نفس به سختی میتواند در سینهام جا بگیرد و حالتی شجاعانه پیدا کند.
هوش مصنوعی: من به خاطر نگاه تلخی که داشتم، جانم را فدای عشق کردهام. بگو که مبادا این عشق و حسرت باعث آسیب به من شود.
هوش مصنوعی: زمانی که خواستههای نفسانی به پایان برسند، دیگر خیال بوسه و محبت در ذهن کسی که دارای حیا است، به وجود نمیآید.
هوش مصنوعی: نگاه پر خشمت به من چه شده که بیپروا به درد من دامن میزند و به آن پرخاش میکند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چنان غم تو به آزار جان ما گستاخ
که با رخ تو کند خوی آشنا گستاخ
قبای ناز چو پوشی بعد ازین یاد آر
که می گشاد کسی بند این قبا گستاخ
نهال قد تو را رشک شاخ گل گفتم
[...]
مرو مرو ببرش این چنین دلا گستاخ
نموده ترک ادب میروی کجا گستاخ
اگر چه آمدن و رفتنت ز گستاخیست
بروبرو ببرش بیش از این میا گستاخ
ادب بورز وز گستاخیش مرو در پیش
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.