فایز » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۵ صنم تا کی دل ما را کنی آب دل نازک ندارد اینقدر تاب اگر تو راست می‌گویی به فایز به بیداری بیا پیشم نه در خواب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از صنم می‌خواهد که دیگر دلشان را آزار ندهد و اشاره می‌کند که قلبش دیگر تاب این عذاب را ندارد. او از صنم می‌خواهد که اگر راست می‌گوید، در واقعیت و بیداری به پیش او بیاید، نه در خواب و خیال.
هوش مصنوعی: ای معشوق، تا کی می‌خواهی دل ما را بشکنی؟ دل ما دیگر اینقدر تحمل ندارد.
هوش مصنوعی: اگر واقعاً راست می‌گویی، بیا پیش من در حالت بیداری، نه در خواب و خیال.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به خزّ و قاقُم و سِنّور و سَنجاب،
به زیورهای نَغز و دُرِّ خوشاب،
به وقت خوش‌دلی چون شمعِ پُرتاب
دهن پُر خنده داری دیده پر آب
چو باز آمد ازان حضرة با شتاب
هنوزش گرم بود آن جامهٔ خواب
عدوک من صدیقک مستفاد
فلا تستکثرن من الصحاب
فإن الداء أکثر ماتراه
یکون من الطعام أو الشراب
الا ای روی تو صد ماه و مهتاب
مگو شب گشت و بی‌گه گشت بشتاب
مرا در سایه‌ات ای کعبه جان
به هر مسجد ز خورشیدست محراب
غلط گفتم که اندر مسجد ما
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.