|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به معشوق خود شکایت می‌کند که چرا به او آسیب رسانده و احساسات او را جریحه‌دار کرده است. او از این می‌پرسد که چه دلیلی برای رنجاندن و بازی با امیدهایش داشته است. همچنین به دوری و هجران اشاره می‌کند و از درد و ظلمی که متحمل شده، ابراز ناراحتی می‌کند. به طور کلی، شعر از غم و شوق و دشواری‌های عشق سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: ای جان، تو دل تازه‌ای را به دست آوردی، ولی چه دلیلی داشت که آن را در آتش سوزان انداختی؟
هوش مصنوعی: تو با امیدی که در دلم داشتی، به من جامی پر از آرزو دادی، اما در عوض با این لیوان بی‌نصیب، چه چیزی را نصیب من کردی؟
هوش مصنوعی: مردی در روز وصال، از رشک دیگران به زبان فصیح و بی‌پرده شکایت می‌کند که در شب جدایی چه عذابی را تحمل کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.