فرخی سیستانی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۳۴ یکی شادمانی بد اندر جهان خنیده میان کهان و مهان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به بیان این معنا می‌پردازد که در دنیا، شادی‌ای وجود دارد که در میان انسان‌ها و بزرگ‌ترین شخصیت‌ها یافت می‌شود. به عبارت دیگر، شادی واقعی میان همه انسان‌ها و در طول تاریخ وجود دارد.
هوش مصنوعی: در دنیا، شادی و خوشحالی در میان افراد بزرگ و قدیمی، همچنان برقرار و محسوس است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به چشم دلت دید باید جهان
که چشم سر تو نبیند نهان
تویی کردهٔ کِردگارِ جهان
ببینی هَمی آشکار وُ نَهان
گمانی نبرد ایچ کس در جهان
که بتوان بریشان زدن ناگهان
نگه دار دین آشکار و نهان
که دین است بنیان هر دو جهان
ایا آفتاب مهان جهان
پناه بزرگان و پشت کهان
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.