چو عزت بایدت ترک طمع کن
گدایان را ازین معنی است خواری
مه از خورشید روشن چون ضیا خواست
سیه رو گشت از آن بی اعتباری
درفشان گشت چون بر فرق مردم
بشاهان چتر شد ابر بهاری
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
چو عزت بایدت ترک طمع کن
گدایان را ازین معنی است خواری
مه از خورشید روشن چون ضیا خواست
سیه رو گشت از آن بی اعتباری
درفشان گشت چون بر فرق مردم
بشاهان چتر شد ابر بهاری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به اهمیت عزت و ارزش‌های درونی اشاره می‌کند و می‌گوید که برای حفظ عزت خود باید از طمع و خواسته‌های مادی فاصله بگیرد. او به ضعف و ذلت گدایان اشاره می‌کند که به علت طمع خود بی‌اعتبار شده‌اند. همچنین، نور خورشید که مظهر روشنی و عظمت است، در صورتی که به بی‌اعتباری دچار شود، به سیاهی و ضعف می‌رسد. در نهایت، شاعر اشاره می‌کند که درخشش و بزرگی افراد در اثر کرامت و عزت آنهاست.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی محترم و عزتمند باشی، باید از طمع ورزی بپرهیزی. در غیر این صورت، مثل گدایان خوار و ذلیل خواهی شد.
هوش مصنوعی: ماه که نورش از خورشید می‌تابد، وقتی خواست از آن نور بگیرد، به خاطر بی‌اعتباری‌اش سیاه و ناچیز شد.
هوش مصنوعی: وقتی که ابرهای بهاری بر سر مردم سایه می‌افکنند، گویی بر سر شاهان چتری درخشان قرار گرفته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جهان را نیست جز مردم شکاری
نه جز خور هست کس را نیز کاری
یکی مر گاو بر پروار را کس
جز از قصاب ناید خواستاری
کسی کو زاد و خورد و مرد چون خر
[...]
ز تو نشگفت فضل و بردباری
چنان کز ما جفا و زشتکاری
بهمو واجی چرا ته بیقراری
چو گل پروردهٔ باد بهاری
چرا گردی بهکوه و دشت و صحرا
بهجان او ندارم اختیاری
ندارم جز غم تو غمگساری
نه جز تیمار تو تیمارداری
مرا از تو غم تو یادگارست
از این بهتر چه باشد یادگاری
بدان تا روزگارم خوش کنی تو
[...]
الا ای خوش نسیم نو بهاری
تو بوی زلف آن بت روی داری
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.