هرگز به ازین پسر نبودست
نازکتر ازین بشر نبودست
از عمر چه کام دیده باشد
دستی که در آن کمر نبودست
بس وحشی و شرم روست پیداست
کز خانه رهش بدر نبودست
دانست غمم بیک اشارت
معشوق بدین نظر نبودست
چون ماند معلمش همانا
کز حسن ویش خبر نبودست
از دیدن عاشقان چه رنجد
گر خود سخنی دگر نبودست
در عشق شکرلبان فغانی
کس از تو خرابتر نبودست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره یک جوان است که به شدت زیبا و خاص توصیف شده و هیچ کس به زیبایی او نمی‌رسد. شاعر از دیده‌نشدن غم و دردی که معشوقش به او می‌دهد سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که حتی معلم او نیز از زیبایی معشوقش آگاه نیست. در انتها، شاعر بیان می‌کند که در عشق و شیدایی، هیچ کس به اندازه خود او خراب و آسیب‌دیده نیست.
هوش مصنوعی: هیچ کسی نازکتر و لطیف‌تر از این پسر وجود ندارد.
هوش مصنوعی: کسی که در زندگی خود تجربیات و موفقیت‌های زیادی نداشته باشد، چگونه می‌تواند از عمرش بهره‌مند شده باشد؟
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی به شدت وحشی و شرمگین به نظر می‌رسد، به طوری که مشخص است او از خانه‌اش خارج نشده و به دنیای بیرون ن رفته است.
هوش مصنوعی: غم من را تنها با یک اشاره معشوق فهمید، و در این نگاه چیز دیگری نبود.
هوش مصنوعی: معلمش به دلیل اینکه از زیبایی چهره او اطلاعی نداشت، در حیرت مانده است.
هوش مصنوعی: دیدن حال عاشقان چه دردی دارد اگر سخن دیگری برای گفتن نباشد.
هوش مصنوعی: در عشق، هیچ کس به اندازه تو دیوانه و خراب نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.