گرچه طور رندی و بدنامی از حد می‌برم
کافرم گر شمه‌ای از حال خود بد می‌برم
هر زمان سنگ جفایی بر سفالم می‌خورد
کوه کوه درد زین طاق زبرجد می‌برم
هیچ کس آگه نشد از آتش پنهان من
می‌روم زین خاکدان وین داغ با خود می‌برم
نیش می‌گردد اگر بر نوش می‌بندم امید
نی شود گر دست نزدیک تبرزد می‌برم
من که می‌خواهم که با معشوق مجلس می خورم
سیم و زر سهل است گر سر نیز باید می‌برم
آب حیوان در دهان می‌آیدم از عین لطف
بر زبان چون نام آن سرو سهی‌قد می‌برم
محو بادا هستیم در سایهٔ آن آفتاب
کز فروغ صحبتش عمر مخلد می‌برم
گرچه نو نو درد می‌بینم ز زخم تیغ عشق
از علاجش هر زمان درد مجدد می‌برم
از برای آنکه همت بر غزالی بسته‌ام
چون فغانی صد ستم از دست هر دد می‌برم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره تجربیات عاشقانه و دردهای ناشی از عشق و رنج‌های زندگی است. شاعر بیان می‌کند که هرچند ممکن است گناهکار و بدنام باشد، اما این احساسات را با خود به دوش می‌کشد. او درباره دردهایی که از محبت و جفا می‌بیند صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که این جراحات نمی‌توانند او را از عشقش بازدارند. در عین حال، او به یاد معشوقش و زیبایی‌ها و لذت‌هایی که از او دریافت کرده، به زندگی ادامه می‌دهد. شاعر از تحمل دشواری‌ها و امید به رسیدن به عشق، حتی در میانسالی یا در شرایط سخت، سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که عشق برایش ارزشمندتر از هر چیز دیگری است.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه شهرت من به رندی و بدنامی رسیده و از حد فراتر رفته، اگر که در بیان حال خود چیز ناگواری بگویم، کافر هستم.
هوش مصنوعی: هر زمان که بر من ظلم و بی‌عدالتی می‌شود، مانند کوهی از درد را از دلم به دوش می‌کشم و بار سنگینی از رنج را تحمل می‌کنم.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس از آتش درون من باخبر نشد. من از این دنیا می‌روم و این درد را با خود به جا می‌گذارم.
هوش مصنوعی: اگر بر شیرینی نیشی بزند، من امیدوارم که نیفتد. اگر هم دست به کار شود، من جلوگیری می‌کنم.
هوش مصنوعی: من که می‌خواهم با محبوبم در کنار هم باشم، اگر لازم باشد حتی جانم را هم فدای این عشق می‌کنم، داشتن ثروت و مال برایم هیچ اهمیتی ندارد.
هوش مصنوعی: به خاطر محبت و زیبایی خاصی که در آن سرو سهی‌قد می‌بینم، نامش را به زبان می‌آورم و از شوق و لذت، آب زندگی به دلم می‌آید.
هوش مصنوعی: ما در سایهٔ آن آفتاب محو شده‌ایم. از نور و روشنی گفت‌وگوی او، عمر جاودانه‌ای به دست می‌آورم.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه هر روز از زخم عشق درد می‌کشم، اما به خاطر درمانش بار دیگر دچار درد جدیدی می‌شوم.
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه من عزم خود را برای دستیابی به هدفی چون غزال شکل داده‌ام، به‌مانند فغانی، از دست هر موجود ظالم و ستمگری، صد ستم و ظلم را برمی‌دارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.