دلم آه سحر چون با دعا دمساز گردانید

ز غربت آفتاب من عنانرا باز گردانید

هوای دلکش صحرا و آب دیده ی عاشق

نهال نازکش خوشتر ز سرو ناز گردانید

کدام ابرو کمانت یار و همدم شد درین رفتن

که چشم عشوه سازت را شکار انداز گردانید

فدای بازی اسبت دل ممتاز درویشان

که بس شاهانه ات از همرهان ممتاز گردانید

ربود از نرگست باد خزانی رنگ دلداری

غرورت غمزه ی مستانه را غماز گردانید

هوای زلف مشک آمیز و چشم سرمه سای تو

چو تار عنکبوتم زار و بی آواز گردانید

مقدس آتشی کان از نهاد شمع سر برزد

ز روی تربیت پروانه را جانباز گردانید

صبا آورد گرد دامن پیراهن یوسف

در بیت الحزن را پرده ی صد راز گردانید

همینت بس فغانی در بلاد پارسی گویان

که عشقت عندلیب گلشن شیراز گردانید