هرگز این دست تهی بند نقابی نکشید
خم زلفی نگرفت و می نابی نکشید
سر آبی فلک عشوه گرم جلوه نداد
کان سر آب در آخر بسرایی نکشید
عاشق سوخته خرمن ز بیابان فراق
تشنه آمد بلب چشمه و آبی نکشید
تا دلم آب نشد گوهر مقصود نیافت
به فراغی نرسید آنکه عذابی نکشید
عاشقت چون گل شبنم زده در بر بگرفت
از گریبان ترت بوی گلابی نکشید
مژه چون سوزن، چاک جگرپاره بدوخت
خار دردی ز دل خانه خرابی نکشید
هیچ جا آتش رخسار نیفروخت ز می
کعه ز مرغ دل ما خوان کبابی نکشید
یکسر موی ز دیباچه ی خط تو نخاست
که قلم بر زبر حرف کتابی نکشید
دل مشتاق فغانی فرحانست مدام
گرچه از ساغر مقصود شرابی نکشید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق عاشقانه و ناکامی‌های عاشق می‌پردازد. شاعر به عدم دستیابی به عشق و زیبایی مورد نظر اشاره می‌کند و از تجربه‌های تلخ و دشواری‌هایی که بر سر راه عشق به وجود آمده، سخن می‌گوید. او از افرادی می‌گوید که نتوانسته‌اند از زیبایی‌ها و لذت‌های زندگی بهره‌مند شوند و به نوعی حسرت بر دل دارند. شعر به تصویری از عشق و اشتیاق می‌پردازد که با موانع و عذاب‌های جدایی و فراق روبروست و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که تنها عشق واقعی و عمیق می‌تواند دل را شاد کند، حتی اگر از لذت‌های مادی دور باشد.
هوش مصنوعی: هرگز این دستان خالی بر روی صورت کسی نقابی نداخته‌اند و به خاطر موهای مجعد کسی خم نشده و از شراب ناب چیزی نچشیده‌اند.
هوش مصنوعی: آسمان با زیبایی و فریبندگی خود چیزی را به ما نشان نداد، چرا که در آخر روزگار، ما به سرنوشت و مقصد نهایی خود خواهیم رسید.
هوش مصنوعی: عاشق، همچون کسی که از شدت دوری محبوبش در آتش عشق می‌سوزد، از بیابان سختی و جدایی به چشمه‌ای پرآب می‌رسد، اما با وجود تمایل و تشنگی فراوانش، هیچ آبی نمی‌نوشد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که دل آدمی در آرامش و سکون نباشد، به هدف اصلی خود نخواهد رسید و کسی که در زندگی رنج و عذاب را تجربه نکند، هرگز به آرامش واقعی نخواهد رسید.
هوش مصنوعی: عاشق تو مانند گلی است که شبنم روی آن نشسته و وقتی در آغوش تو گرفت، از گریبان تو بویی مانند بوی گل محمدی احساس نکرد.
هوش مصنوعی: مژه مانند سوزن است که زخم‌های عمیق و دردناک را به قلب می‌زند و غم و اندوهی که از دل ویران به سر می‌برد، را نمی‌توان تحمل کرد.
هوش مصنوعی: در هیچ مکانی آتش زیبایی چهره انسان را نرافروخته است، مانند شرابی که دل ما را به شوق می‌آورد و دیگران از آن بهره‌مند نشدند.
هوش مصنوعی: تمام موهای فریبنده و زیبا از زیبایی خط تو می‌درخشد، چرا که قلم هیچ‌گاه بر روی کلمات کتابی به این درجه از زیبایی و ظرافت نرفته است.
هوش مصنوعی: دل شاد و سرشار از شوق همیشه در حال شادی و هیجان است، هرچند که هنوز از جام دلخواهش هیچ نخورده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.