|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر ضمن ابراز عشق و دلباختگی، از زیبایی و ناز معشوقهاش میگوید و در عین حال به ظلم و ستمهایی که از طرف او متحمل شده، اشاره میکند. او از قدرت جاذبه و اثرات عشق سخن میگوید و این که چگونه عشق میتواند انسان را به حالتهای متفاوتی درآورد. سرانجام، شاعر به یک آشفتگی در درون خود وجود دارد که ناشی از این عشق و جفا است.
هوش مصنوعی: ای کاش از این زیبایی و دلربایی که تو داری، بیپروا بودی و به این ظلم و ستمی که بر من میکنی، توجه نمیکردی.
هوش مصنوعی: شاید اگر انسانی به پرستش بتی بپردازد، به خاطر تمام ظلم و کافری است که از تو سرچشمه میگیرد.
هوش مصنوعی: ایدل در حال استراحت و آرامشی است و رشتهای در دست آن پری قرار دارد که تو به او تعلق داری.
هوش مصنوعی: اگر جان تشنهام را به خاک ایدل بدهی، از این خیال سکندری که تو داری، رهایی مییابم.
هوش مصنوعی: این شکل و شمایل بیقید و بندت، فغان و نالهی فغانی را هم به دانش و دیوانگی میکشاند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.