کنون مدحت آرم به دستور اوی

وزان همسر و یازده پور اوی

اگر پاکدخت پیمبر نبود

علی را در آفاق همسر نبود

چنین زن تنی همترازوی او

نشد آفریده مگر شوی او

زحوا و آدم جهان آفرین

یکی مرد و زن نافرید اینچنین

زنی بانوی بانوان بهشت

ز آدم نژادش زحوران سرشت

ولی برتر از این و آن در شرف

چو لؤلؤ که دارد شرف برصدف

زنی از غبار رهش غالیه

به مو برزده ساره و آسیه

زنی مریمش پرده گی کهترین

دو فرزند پاکش مسیح آفرین

زنی برتر از شیر مردان دین

به جز شرزه شیر جهان آفرین

همی نازش آن پاک جانرا سزاست

که او را پدر خاتم انبیاست

بدان پرده گی عصمت کردگار

درود از جهان آفرین بی شمار

سپس بر دو فرزند نام آورش

دو شاخ برومند فرخ برش

دو آویزه ی گوش عرش خدای

دو حجت به دین نبی رهنمای

یکی رادپور پیمبر حسن

و دیگر شهنشاه خونین کفن

که بد مهد جنبانش روح الامین

برافلاک شد مهد او از زمین

سلام فراوان ز دادار او

به نه سرور از آل اطهار او

به ویژه خداوند فرهنگ وهش

شه مرتضی تیغ دجال کش

ولی خدا قائم دودمان

ظفر بخش دارای عصر و زمان

که تیغش به دین اهرمن سوز باد

فروغ رخش عالم افروز باد

خدایا ظهورش تو نزدیک ساز

ازو روشن این دهر تاریک ساز