ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۰۲ چندانکه درین کهنه رباطیم بهم بو تا نشویم از غم ایام دژم چون میگذرد عمر بهر حال که هست تو خواه بشادی گذران خواه بغم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان نگرانی از گذر زمان و تأثیرات آن بر احساسات انسان‌ها می‌پردازد. شاعر با اشاره به کهنسالی و سختی‌های زندگی، تأکید می‌کند که بالاخره زندگی ادامه دارد، چه در شادی و چه در غم، و باید با واقعیت‌های آن کنار آمد.
هوش مصنوعی: در این خانه قدیمی که سال‌ها در آن زندگی کرده‌ایم، به اندازه‌ای ناراحت و غمگین هستیم که نمی‌خواهیم از مشکلات و سختی‌های زمانه دور شویم.
هوش مصنوعی: با گذشت زمان، زندگی به هر حال ادامه دارد، پس تو باید یا با شادی آن را بگذرانید یا با غمی که در دل دارید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
واجب نبود به کس بر، افضال و کرم
واجب باشد هر آینه شکر نعم
تقصیر نکرد خواجه در ناواجب
من در واجب چگونه تقصیر کنم؟
گفتم صنما پیشۀ تو ؟ گفت : ستم
گفتم نگری به غَمگِنان ؟ گفتا : کم
گفتم که به زر بوسه دهی ؟ گفت : دهم
گفتم به جز از بوسه دهی ؟ گفت : نعم
بر لوح عدم لوایح نور قدم
لایح گردید و نه درین سر محرم
حق را مشمر جدا ز عالم زیراک
عالم در حق حقست و حق در عالم
جانی دارم به عشق تو کرده رقم
خواهیش به شادی کش خواهیش به غم
با زور تو ، ای عالم احسان و کرم
بر رای تو موقوف شود شغل عجم
آن کس که کنون جست ز رای تو درم
در قبضۀ تدبیر تو بندد عالم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.