ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴۴ تا غالیه‌گون خال‌ِ مه‌ِ مهر گسل پروانه‌صفت فتاد بر شمع چِگِل در دیده و دل جای گرفته‌ست چنانک در دیده سواد است و سویدا در دل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق صحبت می‌کند. او به تشبیه پروانه‌ای اشاره می‌کند که بر شمع نشسته و نشان‌دهنده عشق و جذبه است. در عمق دل و چشم او عاطفه و محبت جای دارد، به گونه‌ای که در چشم‌هاش تیرگی و در دلش آرامش وجود دارد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که آن خال زیبا و دلگشای دختر با صفات پروانه‌وارش بر شمعی بیفتد.
هوش مصنوعی: عشق و احساسات عمیق در دل و چشم ما چنان جا گرفته که مانند رنگ سیاه در چشم و صفا و روشنی در دل وجود دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خورشید خراسان و خدیو زابل
از نخشب و کش بهار گردد کابل
غل بر یبغو نهاد و پل بر جیحون
جیحون به پل دارد و یبغوی به غل
پرسید کسی منزل آن مهر گسل
گفتم که: دل منست او را منزل
گفتا که: دلت کجاست؟ گفتم: بر او
پرسید که: او کجاست؟ گفتم: در دل
من آن توام تو آن من باش ز دل
بستاخی کن چرا نشینی تو خجل
گر جرم همه خلق کنم پاک بحل
در مملکتم چه کم شود؟ مشتی گل
گر خواهی ، ازین حشمت والا بمثل
بر تارک خورشید نهی پای محل
مر جاه ترا خدای ما ، عزوجل
جاوید رقم ز دست بر لوح ازل
گویند مرا به هِجر آن ماه چگل
بَر نِهْ ز شکیب و صبر زنجیر به دل
زنجیر به دل چه سود از صبر که هست
زلفین چو زنجیرش زنجیر گسل
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.