هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از مشکلی که برایش پیش آمده سخن می‌گوید و از عالم یا کسی می‌خواهد که بتواند آن را حل کند. شاعر به انسانی اشاره می‌کند که نه خنثی است، نه زن و نه مرد. او این انسان را به سایه‌ای تشبیه می‌کند که در خانه نشسته و همچون آفتاب در دنیای خود درخشیده است. این نکات به نوعی نشان‌دهنده‌ی جستجو برای درک هویت و وجود انسان است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از مشکلی که برایش پیش آمده سخن می‌گوید و از عالم یا کسی می‌خواهد که بتواند آن را حل کند. شاعر به انسانی اشاره می‌کند که نه خنثی است، نه زن و نه مرد. او این انسان را به سایه‌ای تشبیه می‌کند که در خانه نشسته و همچون آفتاب در دنیای خود درخشیده است. این نکات به نوعی نشان‌دهنده‌ی جستجو برای درک هویت و وجود انسان است.
هوش مصنوعی: مشکلی بر سر راهم قرار گرفته و به دنبال کسی هستم که بتواند آن را حل کند.
هوش مصنوعی: پس از این سوال می‌شود که انسان چیست، در حالی که نه بی‌طرف است و نه زن و نه مرد.
هوش مصنوعی: همچون سایه‌ای که در خانه نشسته، همانند آفتاب که به دور دنیا می‌چرخد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اشتر گرسنه کسیمه برد
کی شکوهد ز خار؟ چیره خورد
نانوردیم و خوار و این نه شگفت
که برِ ورد، خار نیست نورد
مردم اندر خور زمانه شده‌ست
نرد چون شاخ گشت و شاخ چون نرد
از تک اسب و بانگ نعرۀ مرد
کوه یر نوف شد هوا پر گرد
شعر سید محمد ناصر
دل من شاد کرد و خرم کرد
شدم از گرمی طبیعی پوست
همچو تشنه که آب باید سرد
بر دل من نشاط رامش یافت
[...]
صدر اسلام زنده گشت و نمرد
گرچه صورت به خاک تیره سپرد
در جهان بزرگ ساخت مکان
هم بخردان گذاشت عالم خرد
پس تو گویی که مرثیت گویش
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.