ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۶٢۵ گر نگردد فلک بکام دلم خلق را اضطراب ننمایم زنک اندوه را بصیقل عقل از دل آئینه وار بزدایم همچو ابن یمین شوم قانع خویشتن را صداع نفزایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر می‌گوید که اگر تقدیر به خواسته‌های دلش نرسد، دچار اضطراب و نگرانی در برابر دیگران نخواهد شد. او قصد دارد با عقل و تفکر، غم و اندوه را از دلش پاک کند و مانند ابن یمین، به قناعت بپردازد و به خود زحمت اضافی ندهد.
هوش مصنوعی: اگر دنیا بر وفق مراد دل من نباشد، نباید به دیگران نشان دهم که دچار اضطراب و نگرانی هستم.
هوش مصنوعی: با عقل و فکر خود، غم و اندوه را از دل پاک کرده، مانند آئینه‌ای شفاف و بی‌عیب بسازیم.
هوش مصنوعی: من همچون ابن یمین، به قناعت بسنده می‌کنم و خودم را زحمت نمی‌دهم تا چیزی را بیشتر از نیازم بخواهم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای دگرگون شده به تو رایم
برگذشت از نهم فلک وایم
بسر آیم به سوی تربت تو
زین سبب رشک می برد پایم
جز روان تو کی بود جفتم
[...]
هست واجب وجود او دائم
زآنکه باشد به ذات خود قائم
خسروا! بر بساط خدمت تست
قدم طبع آسمان سایم
چون وطن بر ستانه تو کنم
سر چرخ برین سزد جایم
شکر یزدان که عقد مدحت تست
[...]
من چو رسام رشته پیما‌یم
از سر رشته نگذرد پایم
خسروا، بر بساط همت توست
قدم طبع آسمان سایم
چون وطن بر ستانه ی تو کنم
سر چرخ برین سزد جایم
شکر یزدان که عقد مدحت توست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.