گنجور

 
ابن یمین فریومدی

گر نگردد فلک بکام دلم

خلق را اضطراب ننمایم

زنک اندوه را بصیقل عقل

از دل آئینه وار بزدایم

همچو ابن یمین شوم قانع

خویشتن را صداع نفزایم