با خویشتنم هست دمی خوش که در آندم
گنجای نبی نی ولی نی و ملک هم
در عالم وحدت بمقامیست مرا جای
کآنجا نه سما کست پدید و نه سمک هم
در خانه شش گوشه مربع چو نشینم
ز آنسوی مکان پویم و زین دور ترک هم
آگه نشود عقل زاسرار من و او
کانها نه پدیدار یقین است و نه شک هم
ای ابن یمین زنده برانم که بمانم
چندانک بماند کره خاک و فلک هم
شیرینی گفتار تو افکند در آفاق
شوری ز چه زآنروی که شهدست و نمک هم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تجربه‌ای عمیق از وحدت و درک حقیقت اشاره می‌کند. او در لحظه‌ای خاص خوشحال و راضی است که در آن، مرزها و تفاوت‌ها از بین می‌رود و به مقام والایی در عالم وحدت می‌رسد. در این حالت، نه عقل و نه دلیلی برای شک وجود دارد و به آنچه هست، آگاه نمی‌شود. شاعر زندگی‌اش را تا زمانی که زمین و آسمان برقرار هستند، ادامه می‌دهد و از سخنان شیرینش که در دنیا منتشر می‌شود، سخن می‌گوید و تأکید دارد که این سخنان مانند عسل شیرین و در عین حال نمکی هستند که شور خاصی به همراه دارند.
هوش مصنوعی: من لحظه‌ای خوش با خودم دارم که در آن لحظه، نیاز به پیامبر یا فرشته‌ای ندارم.
هوش مصنوعی: در دنیای یکتایی، من به جایگاهی دست یافته‌ام که در آن نه چیزی از عالم بالا وجود دارد و نه چیزی از عالم پایین.
هوش مصنوعی: وقتی در خانه‌ای با شش گوشه و مربع شکل نشسته‌ام، از آنسوی فضا عبور می‌کنم و از این دوری در می‌روم.
هوش مصنوعی: اگر عقل از رازهای من و او آگاه نشود، چون آن رازها نه کاملاً واضح است و نه به طور قطع می‌توان به وجود آنها شک کرد.
هوش مصنوعی: ای ابن یمین، من بر آنم که زنده بمانم تا زمانی که کره زمین و آسمان‌ها نیز بمانند.
هوش مصنوعی: شیرینی کلام تو باعث شده که در دنیا هیجان و شور و شوقی ایجاد شود، چون گفتار تو مانند عسل است و در عین حال نمک هم دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.