ای دل ار چند در سفر خطرست
کس سفر بیخطر کجا یابد
آنچه اندر سفر بدست آید
مرد آن در حضر کجا یابد
هر که در سایه گشت گوشه نشین
تابش ماه و خور کجا یابد
وانکه در بحر غوطه می نخورد
سلک در و گهر کجا یابد
وانکه پهلو تهی کند ازکان
صره سیم و زر کجا یابد
باز کز آشیان برون نپرد
بر شکاری ظفر کجا یابد
گر هنرمند گوشه ئی گیرد
کام دل از هنر کجا یابد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان این نکته می‌پردازد که سفر، با همه خطراتش، فرصتی برای به دست آوردن تجربه‌ها و دانسته‌های جدید است. شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که در زندگی، هر فردی که در کنج عزلت بماند و از چالش‌ها دوری کند، نمی‌تواند از زیبایی‌ها و نعمت‌های زندگی بهره‌مند شود. او می‌گوید که هر کس که از تلاش و جستجو هراس داشته باشد، هرگز به موفقیت و ثروت دست نخواهد یافت. بنابراین، باید به استقبال چالش‌ها رفت و از آنها درس گرفت تا به دستاوردهای بیشتری نائل شد.
هوش مصنوعی: ای دل، اگرچه در سفر خطرهایی وجود دارد، اما هیچ‌کس نمی‌تواند سفری بدون خطر پیدا کند.
هوش مصنوعی: آنچه در سفر به دست می‌آید، مرد در خانه و در آرامش نمی‌تواند پیدا کند.
هوش مصنوعی: هر کسی که در سایه و گوشه نشسته است، نمی‌تواند به روشنی و تابش ماه و خورشید دست یابد.
هوش مصنوعی: کسی که در دریا شنا نمی‌کند، چگونه می‌تواند مروارید و گوهر پیدا کند؟
هوش مصنوعی: کسی که از دنیای مادی و زر و سیم کناره‌گیری کند، چگونه می‌تواند آنها را به دست آورد؟
هوش مصنوعی: پرنده‌ای که از لانه‌اش بیرون نیاید، بر شکاری که پیروز است نمی‌پرد و نمی‌تواند آن را پیدا کند.
هوش مصنوعی: اگر هنرمندی فقط به گوشه‌ای از هنر بپردازد، چگونه می‌تواند به آرزوهای خود از هنر دست یابد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.