منت ایزد را که هستم با قناعت همنشین
نیستم با کس رجوعی گر سقیمم گر صحیح
نگذرم بر صدر مخلوق ار کریمست ار لئیم
ننگرم بر روی معشوق ار قبیح است ار صبیح
با یساری کاملست ابن یمین از در نظم
در نسیب و در مراثی در هجا و در مدیح
وین نه پنهانست خوان شعر گستردم چنانک
در مذاق عقل باشد با حلاوتها ملیح
ختم شد بر من سخن همچونکه معجز بر نبی
وینسخن در روی اهل نطق میگویم فصیح
ور نداری باورم شعری ز دیوانم بخوان
تا ازو آیات معجز در نظر آید صریح
کو مرا ممدوح تا مدحیش گویم آنچنانک
لفظ آن باشد فصیح و عرصه معنی فسیح
من در این ایام بیقیمت بسان گوهرم
رحلتم فرماید از بهر بها عقل نصیح
گویدم چون هست در گیتی جنابی آنچنانک
در پناه آن بیابد راحت جان مستریح
با چنان دار الشفائی در گشاده خلق را
دل چرا داری چنین از صدمت گردون جریح
سوی درگاهش سفر کن کز سفر شد آنچنان
طارم پیروزه گردون وطنگاه مسیح
رو بظل و سایه جاهش رها کن این و آن
سرکشی ناید تو خود دانی چو سرو از سایه سیح
نطق سحبانرا ز باقل کی توان امید داشت
وز محالات خرد باشد سخاوت از شحیح
کهف خویش الا غیاث ملت و دینرا مدان
آنکه همچون عقل کل نامد در افعالش قبیح
در جهان بادا ریاح دولت او را هبوب
تا ریاح اندر کلام الله بود خوش‌تر ز ریح
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر به قناعت و رضایت از زندگی اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که با کسی رابطه‌ای ندارد و به جای این که بر دیگران تکیه کند، به خود اتکا دارد. شاعر همچنین در مورد فضیلت‌های سخن و شعر خود صحبت می‌کند و می‌گوید که اشعارش مانند معجزه‌ای است که می‌تواند دیگران را تحت تأثیر قرار دهد. در ادامه، او به مدح شخصی خاص اشاره می‌کند و از بهشت و آرامش سخن می‌گوید. در نهایت، او به ضرورت دوری از مشکلات و توجه به معنویات می‌پردازد و بر این نکته تأکید می‌کند که در زندگی باید بر اساس عقل و دانش عمل کرد.
هوش مصنوعی: خوشحالم که با قناعت زندگی می‌کنم و از دوستان و اطرافیان خودم دوری می‌کنم، چه بیماری داشته باشم و چه سالم باشم.
هوش مصنوعی: به هیچ وجه اجازه نمی‌دهم بر اریکه‌ی مخلوقات، حتی اگر شخصی باصفات و خوب باشد یا بد و ناپسند. همچنین به چهره‌ی محبوبم نگاه نمی‌کنم، چه زیبا باشد و چه زشت، چرا که این کار برای من ناپسند است.
هوش مصنوعی: ابن یمین در زمینه‌های شعر، از جمله موضوعات عاشقانه، سوگ‌نامه‌ها، شعرهای هجا و مدح، به طور کامل و بی‌نقص است.
هوش مصنوعی: این شعر نشان می‌دهد که شاعر شعرش را به شکلی بیان کرده که به راحتی برای ذهن انسان قابل فهم باشد و همراه با لذتی شیرین و دلپذیر است، به‌طوری‌که کسی نمی‌تواند به سادگی از آن چشم‌پوشی کند.
هوش مصنوعی: سخن من به گونه‌ای تمام شده است که مانند معجزه‌ای برای پیامبر است و من این کلام را به روشنی و با فصاحت بر زبان اهل سخن می‌آورم.
هوش مصنوعی: اگر به باور من اعتقادی نداری، شعری از دیوان من بخوان. تا از آن، نشانه‌های معجزه‌گونه واضح و روشن به چشمت بیاید.
هوش مصنوعی: مرا شخصی معرفی کن که بتوانم درباره‌ی او به خوبی سخن بگویم، به گونه‌ای که کلامم زیبا و پرمحتوا باشد و مفهوم آن به روشنی قابل فهم.
هوش مصنوعی: در این روزهای بی‌ارزش، من مانند یک گوهر ارزشمند هستم که عقل و اندیشه‌ام به من راهنمایی می‌کند تا درباره قیمت و ارزش خود تصمیم بگیرم.
هوش مصنوعی: میگویم که در این دنیا، همچون این شخصیت بزرگ و محترم وجود دارد که در سایه‌ی او، جان آدمی آرامش و آسودگی می‌یابد.
هوش مصنوعی: با وجود چنین مکانی برای درمان و شفای دل‌ها، چرا دل تو این‌قدر از زخم‌های آسمان رنج می‌برد؟
هوش مصنوعی: به سوی در خانه‌اش برو، زیرا از سفر به این شکل، آن زمان همچون طارم (پایگاه بلند) و پیروزی، در آسمان و محل استقرار مسیح خواهی بود.
هوش مصنوعی: به گوشه‌ای از سایه‌ات بسنده کن و خود را به این و آن مشغول نساز. تو خود می‌دانی که چگونه باید باشد، چون سرو که از سایه خود دور نمی‌شود.
هوش مصنوعی: نمی‌توان به سخن‌گفتن از شتری که می‌خواهد در آغوشش بگیدیم امید داشت؛ چرا که از چیزهای غیرممکن انتظار بخشش و سخاوت را نمی‌توان داشت.
هوش مصنوعی: غار خود را پناهگاهی برای یاری ملت و دین ندان؛ زیرا که مانند عقل کل، در کارهایش زشت و ناپسند عمل نکرده است.
هوش مصنوعی: در دنیا بادهایی از خوشی و نعمت به او می‌وزد، تا زمانی که این بادها در کلام خدا زیبا و دلپذیرتر از هر نسیم دیگری باشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر که او بر چار مطلوب از مطالب قادرست
دستگاهش در شرف باشد به هر جایی فسیح
اولا عقلی صحیح و ثانیا اصلی صریح
ثالثا یاری نصیح و رابعا نطقی فصیح
صفوت آدم در او پنهان چو انفاس مسیح
صدق ابراهیم از او پیدا چه اخلاص ذبیح
تالی ایوب اندر صبر چون یوسف صبیح
ثانی یعقوب اندر حلم و چون احمد ملیح
طفل غنچه میگشاید لب بهر صبح صبیح
بر فراز شاخ چون در دامن مریم مسیح
سر بسر انجیل میخوانند مرغان فصیح
کبک و دراج و تذر و عندلیب و بوالملیح
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.