بر برگ گلش سنبل سیراب ببینید
در حقه لعلش گهر ناب ببینید
چون خفته بود نرگس جادوش بیائید
در دور قمر فتنه در خواب ببینید
شرط ادب آنست که آرید سجودش
چون بر قمر از غالیه محراب ببینید
خون دلم از عکس لبش جوش برآورد
خونی که بجوشست ز عناب ببینید
از پرتو خورشید رخ او تن زارم
چون تار قصب سوخت ز مهتاب ببینید
در آرزوی لعل لبش ابن یمین را
بر روی چو زر اشک چو سیماب ببینید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های معشوق و تاثیرات آن بر شاعر می‌پردازد. شاعر از گل و سنبل، نرگس خواب‌آلود، قمر و لبان معشوق صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که چطور این زیبایی‌ها باعث اشک و جراحت‌های عاطفی او می‌شوند. او به ادب و احترام در برابر معشوق اشاره می‌کند و در نهایت آرزوی رسیدن به لبان معشوق را دارد که نشان‌دهنده عشق و longing عمیق اوست.
هوش مصنوعی: بر روی برگ گلش، سنبل را سیراب ببینید و در جواهر لعلش، مروارید ناب را مشاهده کنید.
هوش مصنوعی: وقتی نرگس جادو در خواب بود، بیایید و در دایره قمر، فتنه‌ای را ببینید که در خواب شکل گرفته است.
هوش مصنوعی: شرط رعایت ادب این است که چون به پرستش و احترام برمی‌خیزید، باید همچون دیدن ماه در آسمان پرستش و سجود کنید.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر یاد آن لب‌ها به شدت آشفته و غمگین شده است، مثل خونِ جوشیده از میوه عناب که همچنان جذاب و شگفت‌انگیز است.
هوش مصنوعی: به خاطر نور خیره‌کننده او، حال من همانند نازک‌بدنی است که از گرما خشک و سوخته شده، مانند نی شکسته. وقتی که نور ماه به او می‌تابد، این حالت را می‌توان دید.
هوش مصنوعی: در آرزوی لب‌های سرخ و زیبا او، ابن یمین به چشم می‌خورد؛ اشکی مانند جیوه بر روی صورتش نمایان شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.