نگارینا بهار آمد بیا تا جام می گیریم

طرب را طالع ثابت ز جرم طبع وی گیریم

قبای رندی و مستی کجا بر قد ما زیبد

اگر خشت سر خم را کم از دیهیم کی گیریم

ز دستت کی دهم ایجان چنان یاد آر هم آخر

که پای از دست نگذاریم وزآن پس راه پی گیریم

بده ساقی می گلگون خصوصا در زمان گل

بروی گل که میداند ازین پس جام می گیریم

بزن مطرب ره عشاق کاندر سر همیگردد

که با ابن یمین ساغر ببانگ چنگ و نی گیریم