صبحدم بادی که از سوی خراسان می‌دمد
چون دم روح‌القدس در پیکرم جان می‌دمد
باد صبح است این ندانم یا نسیم پیرهن
کز برای نور چشم پیر کنعان می‌دمد
چون گذر کرد است بر خاک خراسان لاجرم
روح‌پرور چون نسیم باغ رضوان می‌دمد
می‌نشاند آتش اندوه دل چون آب رز
باد روح‌افزای کز خاک خراسان می‌دمد
باد را خاصیت جان‌پروری دانی که چیست
زآن سبب کز کوی چون فردوس جانان می‌دمد
آن مسیحادم که انفاسش بود جان‌بخش از آنک
از میان چشمه‌سار آب حیوان می‌دمد
چین زلفش می‌کند یغما نسیم صبحدم
خوش نفس چون نکهت مشک ختن زان می‌دمد
بلبل طبع مرا آمد نسیم کوی او
همچو باد صبحگاهی کز گلستان می‌دمد
می‌برد جمعیت از ابن یمین یکبارگی
نفحه‌ای کز چین آن زلف پریشان می‌دمد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف بادی می‌پردازد که در صبح از سوی خراسان می‌وزد و او را تحت تأثیر قرار می‌دهد. باد صبح مانند روح الهی، جان تازه‌ای به او می‌بخشد. شاعر نسبت به این باد، حس تقدس و لطافتی دارد و آن را به نسیم‌هایی که دل را شاداب می‌کنند، تشبیه می‌کند. همچنین بادی که از خاک خراسان می‌وزد، آتش اندوه را فرومی‌نشاند و او را به مسرت می‌آورد.
شاعر به ویژگی‌های خاص این باد اشاره می‌کند و آن را به نفحات بهشتی و لطافت عطرهای خوشبو تشبیه می‌کند. بوی خوش و نسیم آن، یادآور زیبایی و عشق است و دل شادابی به او می‌دهد. در نهایت، شاعر به تأثیر آن باد بر روح و جان خود تأکید می‌کند و می‌گوید که این نسیم، او را از اندوه و تنهایی می‌رهاند.
هوش مصنوعی: در صبحگاه، بادی که از طرف خراسان می‌وزد، همچون نفس روح‌القدس در وجود من جان تازه‌ای می‌بخشد.
هوش مصنوعی: این صبح است و نمی‌دانم که آیا نسیم ملایم است یا بادیست که از سوی پیر کنعان می‌وزد و برای نور چشم او می‌آید.
هوش مصنوعی: وقتی نسیمی از خاک خراسان وزیده می‌شود، روح انسان را شاداب و سرزنده می‌کند، مانند نسیم خوشی که از باغ‌های بهشت به‌دست می‌آید.
هوش مصنوعی: آتش اندوه دل را مانند آب روزنمی‌سازد، بلکه نسیم دل‌انگیزی که از خاک خراسان می‌وزد، آن را خاموش می‌کند.
هوش مصنوعی: باد دارای خاصیتی است که جان را زنده و سرشار می‌کند. به همین دلیل است که از کوچه‌های بهشت‌مانند معشوق، لطافت و روح‌افزایی به مشام می‌رسد.
هوش مصنوعی: آن شخصی که نفس‌هایش جان تازه‌ای می‌بخشد، مانند هوایی است که از دل چشمه‌های آب حیات می‌وزد.
هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی با لطافتی دلنشین، زلف‌های او را به نرمی می‌برد و بوی خوشی مانند عطر مشک ختن را از خود به جا می‌گذارد.
هوش مصنوعی: نسیم خوشی از طرف کوی معشوق به من رسید، مانند بادی نرم و تازه که در صبح از گلستان می‌وزد.
هوش مصنوعی: مردم به یکباره بویی از زلف آشفته‌ای که از چین می‌آید، از ابن یمین می‌گیرند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.