چو روی آن پری پیکر گلی بیخارکی باشد

چو قدش سر و سیم اندام خوش رفتار کی باشد

کجا یاقوت رمانی بمیگون لعل او ماند

و گر ماند بلعل او چنان دربار کی باشد

دهانش از لب کوثر بسی خوشتر که از کوثر

نخیزد در و گر خیزد همه شهوار کی باشد

غم عشقش بدلداری برد هرگز کسی چون من

مرا همچون غم عشقش کسی دلدار کی باشد

گرم جان در سر مهرش رود زو بر نگیرم دل

ز جان باشد شکیبائی ولی از یار کی باشد

مرا مستی عشق او ز سر بیرون نخواهد شد

چو عشقش در دهد ساغر کسی هشیار کی باشد

گروهی را شگفت آمد که جان در کار او کردم

ولی ز ابن یمین آخر شگفت اینکار کی باشد