کای غم‌زده ترک این هوس کن
دم درکش و این حدیث بس کن
خورشید جمال من نبیند
جمشید وصال من نبیند
دیدار منت چو نیست روزی
در آتش شوق چند سوزی
کارم همه ناز و دل‌ربایی‌ست
رسمم چو زمانه بی‌وفایی‌ست
پروای رعایتت ندارم
در چشم عنایتت ندارم
یاری و وفا نبینی از من
جز جور و جفا نبینی از من
هرگز نشوی ز وصل من شاد
وز بند غمم نگردی آزاد
زین باغ مراد گل نچینی
زین شاخ امید بر نبینی
از شوق من ار فغان برآری
من فارغم از فغان و زاری
همواره قرین درد می‌باش
با ناله و آه سرد می‌باش
پیوسته چو شمع مجلس‌افروز
از آتش اشتیاق می‌سوز
گر جامه دری ز شوق چون گل
ور نعره زنی بسان بلبل
وز دیده چو ابر نوبهاری
سیلاب سرشک اگر بباری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان غم و اندوه شاعر از جدایی و عدم رسیدن به محبوب می‌پردازد. شاعر از ترک هوس و آرزوها سخن می‌گوید و به این نکته اشاره می‌کند که دیدار محبوب ممکن نیست. او حسرت وصال و دل‌ربایی را دارد و به بی‌وفایی زمانه اشاره می‌کند. شاعر اظهار می‌کند که نمی‌تواند به کسی وفا کند و تنها درد و غم را به همراه دارد. او به شدت تحت تاثیر شوق و عشق قرار دارد و دیگران را دعوت می‌کند که در غم و اندوه او شریک شوند. این شعر بر احساسات عمیق و پیچیده عشق و جدایی تأکید دارد و از سوختن در آتش شوق صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: ای غمگین، این آرزو را رها کن و به هوای بیرون برو و درباره این موضوع بیشتر صحبت نکن.
هوش مصنوعی: کسی مانند جمشید که در زیبایی و شکوه مشهور است، نمی‌تواند با جلال و زیبایی من دیدار کند.
هوش مصنوعی: اگر روزی دیدار محبت و انتظار میسر نیست، پس چرا در آتش شوق و عشق همیشه بسوزیم؟
هوش مصنوعی: من تمام کارم ناز و دل‌ربایی است و رسم و روال من در این دنیا وفا نداشتن است.
هوش مصنوعی: من نگران نیستم که به چه توجهی داری و احساس نمی‌کنم که مورد توجه خاصی قرار دارم.
هوش مصنوعی: از من هیچ خیری نداشته باشی و جز بدی و ناراحتی چیزی نخواهی دید.
هوش مصنوعی: هرگز از نزدیکی و پیوند من شاد نخواهی شد و از غم و اندوه من نیز آزاد نخواهی گشت.
هوش مصنوعی: از این باغ آرزوها نخواهی توانست گلی بچینی و بر این شاخه امید نخواهی دید.
هوش مصنوعی: اگر از سر شوق برای من فریاد بزنی، من از فریاد و ناله خود را رها می‌کنم.
هوش مصنوعی: همیشه با درد همراه هستی و در حال ناله و افسوس زدن هستی.
هوش مصنوعی: همواره مانند شمعی که مجلس را روشن می‌کند، از شعله‌ی اشتیاق درونم می‌سوزم.
هوش مصنوعی: اگر شوق‌زده مانند گل لباس بپوشی و اگر مانند بلبل آواز سر دهی،
هوش مصنوعی: اگر از چشمانم مانند باران بهاری اشک بریزد، این اشک‌ها همچون طغیانی از سیلاب خواهند بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.