|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مفاهیم ناپایداری و غفلت انسان در زندگی اشاره دارد. شاعر از این می‌گوید که انسان به دنیا تکیه کرده و از فریب‌کاری‌ها و نیرنگ‌های آن بی‌خبر است. او به یادآوری می‌کند که هر آنچه را که به دست آورده، به‌صورت امانت است و دائمی نیست. همچنین، تا زمانی که فرد از حقیقت و دانش آگاهی نیابد، وارد غم و جهل خواهد ماند و توانایی‌های واقعی خود را نخواهد شناخت. در نهایت، شاعر ما را به تلاش برای درک و از بین بردن جهل دعوت می‌کند.
هوش مصنوعی: به تو تکیه کرده‌ای بر دنیا، ولی هنوز فریبکاری و نیرنگ‌های آن را نمی‌شناسی.
هوش مصنوعی: هر چیزی که به تو به امانت داده شده است، در نهایت برمی‌گردد، و به یقین نمی‌دانی که این موضوع چه تاثیری دارد.
هوش مصنوعی: دوری از خوشبختی پایدار باعث غم همیشگی‌ات نمی‌شود.
هوش مصنوعی: تا جایی که می‌توانی، دل خود را از نادانی و جهل پرهیز کن؛ زیرا در واقع نمی‌توانی ناتوانی خود را در این زمینه بشناسی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.