گنجور

 
بلند اقبال
بلند اقبال » دیوان اشعار » ماده تاریخ »

شمارهٔ ۲ - تاریخ فوت

نصیر الملک هم دیدی که ناگاه

جهان و زندگی را کرد بدرود

اگر چه تندخو می بود الحق

کسی را هم ز خود مأیوس ننمود

ز عشرت در به روی خود اگر بست

در آسودگی بر خلق بگشود

زیان برد ار کسی از خوی تندش

بسی بردند از انصاف او سود

به اجحاف کسی راضی نگردید

به آزار دلی دامن نیالود

پی تاریخ سال رحلت او

«بلنداقبال» اندر فکر می‌بود

دو کس دیدم که می‌گفتند با هم

نصیر الملک را حق عفو فرمود

۱۳۱۱قمری