زندگی شوخی کمین رمیست
فرصت گیر و دار صبحدمیست
بسکه تنگ است عرصهٔ امکان
چون نگه هرطرف روی قدمیست
پوست بر تن دربدن ممسک
همچو ماهی جدایی درمیست
عجز خوش استقامتی دارد
بار نُه آسمان به دوش خمیست
یاس پیموده ام ز باده مپرس
جام و مینای اشک چشم نمیست
به سر خود که خاک پای توام
خاک پای تو را به خود قسمیست
هم به خود یک نگهتغافل زن
اگر آیینه قابل ستمیست
هرکجا عشق چهرهپرداز است
سایه هم صورت سیهقلمیست
بر فلک میتوان شد از تسلیم
پایهٔ عزت هلال خمیست
بیدل از دامگاه صحبت خلق
سرکشدن بهجیب خویش رمیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زندگی و چالشهای آن اشاره دارد. شاعر میگوید که زندگی مثل یک شوخی است و فرصتها زودگذرند. او درباره تنگی فضای زندگی و سختیهای آن سخن میگوید. همچنین، به موضوع جدایی و دردهای عاطفی اشاره میکند و نشان میدهد که عجز و ضعف، خود نوعی استقامت دارند. او به عشق و زیبایی آن پرداخته و تأکید میکند که در عشق، هر کجا که باشد، سایهای از غم و تیرهای وجود دارد. در نهایت، شاعر به ارتقاء و عزت از طریق تسلیم و وفاداری اشاره میکند و از خود میگوید که در این راه، بهترین همراه او عشق است.
هوش مصنوعی: زندگی مثل یک شوخی است و هر لحظه میتواند به پایان برسد، پس باید از فرصتی که داری استفاده کنی و لحظهها را غنیمت بشماری.
هوش مصنوعی: به قدری فضای ممکنات محدود است که وقتی اطراف را مینگری، هر طرف که نگاه کنی، فقط یک گام بیشتر پیش نمیروی.
هوش مصنوعی: پوشش بدن در حالتی به تنگی پوست درآورده شده است، مانند ماهی که از آب جدا شده و در موقعیتی سخت قرار دارد.
هوش مصنوعی: ناتوانی میتواند استقامت و پایداری را به همراه داشته باشد؛ حتی اگر بار سنگین و دشواریها بر دوش فرد باشد، او باز هم میتواند از پس آن برآید.
هوش مصنوعی: من در دنیای عشق و احساسات غرق شدهام، پس از من درباره نوشیدنی و شراب نپرس. جام اشکهایم، همانی است که نشاندهندهی غم و اندوه من است.
هوش مصنوعی: من به خودم قسم میخورم که خاک پای تو را بر سرم میگذارم و به آن افتخار میکنم.
هوش مصنوعی: به خودت یک نگاهی بینداز و اگر در آینه ضعفی مشاهده میکنی، بیتوجهی کن.
هوش مصنوعی: هر جایی که عشق جلوهگر باشد، سایه هم به شکلی زیبا و دلربا جلوه میکند.
هوش مصنوعی: با تسلیم و پذیرش، میتوان به اوج عزت و greatness رسید، همانند هلالی که بر آسمان میدرخشد.
هوش مصنوعی: بیدل از مکانی که در آن در جمع مردم است، نمیتواند به سادگی خود را به دمنوش و راحتی درونی برساند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر کسی را به قدر خود قدمیست
نان میده نه قوتِ هر شکمیست
بلکه بر خاک آن دو تن علمیست
بر وی از شرح حالشان رقمیست
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.