یک آه سرد نیم‌شبی از جگر برآ
سرکوب پرفشانی چندین سحر برآ
با نشئهٔ حلاوت درد آشنا نه‌ای
چون نی به ناله پیچ و سراپا شکر برآ
ای مدعی حریفی ما جوهر تو نیست
با تیغ تا طرف نشوی بی‌جگر برآ
غیریت از نتایج طبع درشت توست
اجزای آب شو ز دل یکدگر برآ
افسردگی تلافی جولان چه همت است
ای قطره از محیط گذشتی گهر برآ
پرواز بی‌نشانی از این دشت مفت نیست
سعی غبار شو همه تن بال و پر برآ
جسم فسرده نیست حریف رسایی‌ات
نشکسته طرف دامن سنگ ای شرر برآ
تا جان بری ز آفت بنیاد زندگی
زین خانه یک دو دم ز نفس پیشتر برآ
ناصافی دلت غم اسباب می‌کشد
آیینه صندلی کن و از دردسر برآ
کثرت جنون معاملگی‌های وحدت است
آیینه بشکن از غم عیب و هنر برآ
کم نیستی ز شمع در این عبرت‌انجمن
یک دانه کم شو از خود و چندین ثمر برآ
بیدل تمیزت این‌قدر افسون کلفت است
از خویش آنقدر که ببالد نظر برآ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به تأمل در درونیات و احساسات انسانی می‌پردازد. شاعر از درد و غم‌های درونی خود سخن می‌گوید و طالب رهایی از آن‌هاست. او به کنایه از افرادی که ادعای قدرت دارند، می‌پرسد که آیا آنها واقعاً می‌توانند به عمق وجود و احساسات او پی ببرند یا نه. شاعر به خودآگاهی و خودسازی اشاره دارد و از شنونده می‌خواهد که از ناامیدی و افسردگی رهایی یابد و به دنبال بال و پر دادن به آرزوها و خواسته‌های خود باشد. در نهایت، او به ناپایداری زندگی و بی‌ثباتی احساسات انسانی اشاره می‌کند و بر اهمیت رشد و شکوفایی از درون تأکید می‌نماید.
هوش مصنوعی: در نیمه شب، یک آه سرد از دل برمی‌خیزد و در دل شب، هزاران احساس و اندوه به اوج می‌رسد.
هوش مصنوعی: تو به لذت و شیرینی درد آشنا نیستی، مانند نی که در ناله‌اش پیچیده و در تمام وجودش شیرینی را احساس می‌کند.
هوش مصنوعی: ای کسی که خود را حریف ما می‌دانی، بدانی که اصل و حقیقت تو به قدرتی نیست که بتوانی با شمشیر به ما آسیب بزنی؛ تا زمانی که بدون شجاعت و بی‌دلیل به میدان نیایی.
هوش مصنوعی: تمایز و جدایی از ویژگی‌های خصلت خشن توست. خود را مانند آب نرم کن و از دل یکدیگر بلند شو.
هوش مصنوعی: افسردگی تو را از جو خاصی که در آن هستی جدا کرده و در عوض به تو ارزشی خاص بخشیده است. ای قطره، تو با عبور از این محیط، مانند جواهر گرانبها به ظهور رسیده‌ای.
هوش مصنوعی: پرواز بدون هدف در این جایی که هستی ارزشی ندارد. برای رسیدن به هدف، تمام وجودت را آماده کن و با تمام قدرت برای پرواز کوشش کن.
هوش مصنوعی: جسم فاسد و ناپایدار نمی‌تواند در برابر شرافت و عظمت تو ای آتش درخشان بایستد، پس دامن سنگین خود را رها کن.
هوش مصنوعی: برای اینکه زندگی‌ات از آسیب‌ها دور بماند، باید هر لحظه از نفس و زندگی خود استفاده کنی و هر چه زودتر از این خانه (دنیا) خارج شوی.
هوش مصنوعی: دل‌تنگی و نارضایتی تو باعث غم و ناراحتی می‌شود، بنابراین بهتر است خودت را مثل یک آیینه صاف و بدون عیب نشان بدهی تا از دردسرها و مشکلات دوری کنی.
هوش مصنوعی: تنوع و گوناگونی، نشانه‌ای از دیوانگی در تجارت وحدت است. از ناراحتی و نقص‌های خود بگذر و زیبایی را نمایان کن.
هوش مصنوعی: در میان جمع، تو مانند شمعی هستی که با وجود کم بودنش، نور و روشنی بسیار زیادی ایجاد می‌کند. اگرچه خودت شاید کم‌اهمیت به نظر بیایی، اما تأثیر تو بر دیگران و نتایجی که از وجودت به دست می‌آید، بسیار ارزشمند است.
هوش مصنوعی: بیدل، زیبایی و جذابیت تو به قدری زیاد است که انسان از خود بی‌خود می‌شود و نگاهش به تو محصور می‌گردد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.